Openbaring 7
1 Daarna zag ik vier engelen staan aan de vier hoeken der aarde; de vier winden der aarde hielden ze in bedwang, opdat geen wind zou waaien noch over de aarde, noch over de zee, noch over een boom.
อนนฺตรํ จตฺวาโร ทิวฺยทูตา มยา ทฺฤษฺฏา: , เต ปฺฤถิวฺยาศฺจตุรฺษุ โกเณษุ ติษฺฐนต: ปฺฤถิวฺยำ สมุเทฺร วฺฤกฺเษษุ จ วายุ รฺยถา น วเหตฺ ตถา ปฺฤถิวฺยาศฺจตุโร วายูนฺ ธารยนฺติฯ
2 Nog zag ik een anderen engel, opstijgend van de opgang der zon, dragend het zegel van den levenden God. Met machtige stem riep hij de vier engelen toe, wien het gegeven was, aarde en zee te beschadigen;
อนนฺตรํ สูรฺโยฺยทยสฺถานาทฺ อุทฺยนฺ อปร เอโก ทูโต มยา ทฺฤษฺฏ: โส'มเรศฺวรสฺย มุทฺรำ ธารยติ, เยษุ จรฺตุษุ ทูเตษุ ปฺฤถิวีสมุทฺรโย รฺหึสนสฺย ภาโร ทตฺตสฺตานฺ ส อุจฺไจริทํ อวทตฺฯ
3 en hij sprak: Beschadigt noch aarde, noch zee, noch de bomen, vóórdat we de dienaars van onzen God op hun voorhoofden hebben gezegeld!
อีศฺวรสฺย ทาสา ยาวทฺ อสฺมาภิ รฺภาเลษุ มุทฺรยางฺกิตา น ภวิษฺยนฺติ ตาวตฺ ปฺฤถิวี สมุโทฺร ตรวศฺจ ยุษฺมาภิ รฺน หึสฺยนฺตำฯ
4 En ik hoorde het getal der gezegelden: Honderd vier en veertig duizend gezegelden uit alle stammen van Israëls zonen:
ตต: ปรํ มุทฺรางฺกิตโลกานำ สํขฺยา มยาศฺราวิฯ อิสฺราเยล: สรฺวฺววํศายาศฺจตุศฺจตฺวารึศตฺสหสฺราธิกลกฺษโลกา มุทฺรยางฺกิตา อภวนฺ,
5 Uit de stam van Juda, twaalf duizend gezegelden. Uit de stam van Ruben, twaalf duizend. Uit de stam van Gad, twaalf duizend.
อรฺถโต ยิหูทาวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ รูเพณวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ คาทวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ,
6 Uit de stam van Aser, twaalf duizend. Uit de stam van Néftali, twaalf duizend. Uit de stam van Manasse, twaalf duizend.
อาเศรวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ นปฺตาลิวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ มินศิวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ,
7 Uit de stam van Simeon, twaalf duizend. Uit de stam van Levi, twaalf duizend. Uit de stam van Issakar twaalf duizend.
ศิมิโยนวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ เลวิวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ อิษาขรวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ,
8 Uit de stam van Zábulon, twaalf duizend. Uit de stam van Josef, twaalf duizend. Uit de stam van Bénjamin, twaalf duizend gezegelden.
สิพูลูนวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ ยูษผวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ พินฺยามีนวํเศ จ ทฺวาทศสหสฺราณิ โลกา มุทฺรางฺกิตา: ฯ
9 Zie, daarna zag ik een overgrote menigte, die niemand kon tellen, uit alle volken en stammen, naties en talen. Ze stonden voor de troon en het Lam, in witte klederen gehuld, met palmtakken in hun handen.
ตต: ปรํ สรฺวฺวชาตียานำ สรฺวฺววํศียานำ สรฺวฺวเทศียานำ สรฺวฺวภาษาวาทินาญฺจ มหาโลการณฺยํ มยา ทฺฤษฺฏํ, ตานฺ คณยิตุํ เกนาปิ น ศกฺยํ, เต จ ศุภฺรปริจฺฉทปริหิตา: สนฺต: กไรศฺจ ตาลวฺฤนฺตานิ วหนฺต: สึหาสนสฺย เมษศาวกสฺย จานฺติเก ติษฺฐนฺติ,
10 En ze jubelden met machtige stem, en riepen: Heil onzen God, Die op de troon is gezeten, Heil aan het Lam!
อุจฺไจ: สฺวไรริทํ กถยนฺติ จ, สึหาสโนปวิษฺฏสฺย ปรเมศสฺย น: สฺตว: ฯ สฺตวศฺจ เมษวตฺสสฺย สมฺภูยาตฺ ตฺราณการณาตฺฯ
11 En al de engelen waren geschaard rond de troon, rondom de Oudsten en de vier Dieren; ze vielen op hun aangezicht neer voor de troon, aanbaden God,
ตต: สรฺเวฺว ทูตา: สึหาสนสฺย ปฺราจีนวรฺคสฺย ปฺราณิจตุษฺฏยสฺย จ ปริตสฺติษฺฐนฺต: สึหาสนสฺยานฺติเก นฺยูพฺชีภูเยศฺวรํ ปฺรณมฺย วทนฺติ,
12 en zeiden: Amen! Lof, glorie, wijsheid en dank, De eer, en de macht en de sterkte Aan onzen God in de eeuwen der eeuwen! Amen! (aiōn g165)
ตถาสฺตุ ธนฺยวาทศฺจ เตโช ชฺญานํ ปฺรศํสนํฯ เศารฺยฺยํ ปรากฺรมศฺจาปิ ศกฺติศฺจ สรฺวฺวเมว ตตฺฯ วรฺตฺตตามีศฺวเร'สฺมากํ นิตฺยํ นิตฺยํ ตถาสฺตฺวิติฯ (aiōn g165)
13 Toen nam één van de Oudsten het woord, en hij sprak tot mij: Die daar, in witte klederen gehuld: wie zijn ze, en vanwaar zijn ze gekomen?
ตต: ปรํ เตษำ ปฺราจีนานามฺ เอโก ชโน มำ สมฺภาษฺย ชคาท ศุภฺรปริจฺฉทปริหิตา อิเม เก? กุโต วาคตา: ?
14 Ik antwoordde hem: Gij weet het, mijn heer! En hij sprak tot mij: Zij zijn het, die gekomen zijn uit de grote verdrukking, Hun klederen blank hebben gewassen in het Bloed van het Lam.
ตโต มโยกฺตํ เห มเหจฺฉ ภวาเนว ตตฺ ชานาติฯ เตน กถิตํ, อิเม มหาเกฺลศมธฺยาทฺ อาคตฺย เมษศาวกสฺย รุธิเรณ สฺวียปริจฺฉทานฺ ปฺรกฺษาลิตวนฺต: ศุกฺลีกฺฤตวนฺตศฺจฯ
15 Daarom bevinden ze zich voor Gods troon, Dienen Hem dag en nacht in zijn tempel! Die op de troon is gezeten, Zal zijn tent over hen spannen!
ตตฺการณาตฺ ต อีศฺวรสฺย สึหาสนสฺยานฺติเก ติษฺฐนฺโต ทิวาราตฺรํ ตสฺย มนฺทิเร ตํ เสวนฺเต สึหาสโนปวิษฺโฏ ชนศฺจ ตานฺ อธิสฺถาสฺยติฯ
16 Ze zullen geen honger meer hebben, noch dorst; De zon, noch de hitte zullen hen treffen.
เตษำ กฺษุธา ปิปาสา วา ปุน รฺน ภวิษฺยติ เราทฺรํ โกปฺยุตฺตาโป วา เตษุ น นิปติษฺยติ,
17 Want het Lam, midden voor de troon, zal hen weiden, Zal hen voeren naar de waterbronnen des levens! Dan zal God wegwissen Alle tranen uit hun ogen!
ยต: สึหาสนาธิษฺฐานการี เมษศาวกสฺตานฺ จารยิษฺยติ, อมฺฤตโตยานำ ปฺรสฺรวณานำ สนฺนิธึ ตานฺ คมยิษฺยติ จ, อีศฺวโร'ปิ เตษำ นยนภฺย: สรฺวฺวมศฺรุ ปฺรมารฺกฺษฺยติฯ
