Psalmen 95

1 Komt, laat ons juichen ter ere van Jahweh, Jubelen voor de Rots van ons heil;

KOMAIL kodo, pwe kitail pan kapinga Ieowa o ngisingis ong paip en maur atail.

2 Laat ons met lofzangen voor zijn aangezicht treden, En onze liederen voor Hem zingen:

Kitail pan kola tuki ong i kaping. Kitail en ngisingiski ong i psalm!

3 Want Jahweh is een machtige God! Hij is Koning, boven alle goden verheven:

Pwe Ieowa Kot lapalap amen, o Nanmarki lapalap amen pon angin kot akan karos.

4 Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde, En de toppen der bergen behoren Hem toe;

Pan sappa mi ni lim a, o pon komon nana me sapwilim a.

5 Van Hem is de zee, Hij heeft ze geschapen, Het vaste land, dat zijn hand heeft gemaakt!

Madau me sapwilim a, pwe i me kotin wiadar, o lim a kan wiadar wasa madekong.

6 Komt, buigen en werpen wij ons neer, Knielen wij voor Jahweh, die ons heeft geschapen;

Komail kodo, kitail pan kaudok, o dairukedi, o kelepuki mon Ieowa, me kotin wia kitail dar.

7 Want Hij is onze God, Wij het volk, dat Hij leidt, En de kudde aan zijn hand! Als gij dan heden mijn stem verneemt,

Pwe i atail Kot, a kitail aramas en sapwilim a wasan kamanga o pwin en lim a. Ran wet, ma komail pan rong kapitie,

8 Verstokt uw hart als bij Meriba niet; Als op de dag van Massa in de woestijn,

Komail der kapitakaila mongiong omail, duen a wiauier Meripa o ni ran en Masa nan sap tan,

9 Toen uw vaders Mij tartten en beproefden, Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd!

Ni sam omail akan songesong ia o kasau ia da, pwe re kilanger ai dodok kan.

10 Veertig jaar lang was dat geslacht Mij een walg, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.

Par paeisok I suede kilar di wet, o I indada: Mongiong en song en aramas duen met kin wukiwuk sili, o re sota men asa duen al ai kan.

11 Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!

I ap kaula ni ai makar: Irail sota pan konodi ai kamol.