Psalmen 95

1 Komt, laat ons juichen ter ere van Jahweh, Jubelen voor de Rots van ons heil;

Poďte, zpívejme Hospodinu, prokřikujme skále spasení našeho.

2 Laat ons met lofzangen voor zijn aangezicht treden, En onze liederen voor Hem zingen:

Předejděme oblíčej jeho s díkčiněním, žalmy prozpěvujme jemu.

3 Want Jahweh is een machtige God! Hij is Koning, boven alle goden verheven:

Nebo Hospodin jest Bůh veliký, a král veliký nade všecky bohy,

4 Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde, En de toppen der bergen behoren Hem toe;

V jehož rukou základové země, a vrchové hor jeho jsou.

5 Van Hem is de zee, Hij heeft ze geschapen, Het vaste land, dat zijn hand heeft gemaakt!

Jehož jest i moře, nebo on je učinil, i země, kterouž ruce jeho sformovaly.

6 Komt, buigen en werpen wij ons neer, Knielen wij voor Jahweh, die ons heeft geschapen;

Poďte, sklánějme se, a padněme před ním, klekejme před Hospodinem stvořitelem naším.

7 Want Hij is onze God, Wij het volk, dat Hij leidt, En de kudde aan zijn hand! Als gij dan heden mijn stem verneemt,

Onť jest zajisté Bůh náš, a my jsme lid pastvy jeho, a stádo rukou jeho. Dnes uslyšíte-li hlas jeho,

8 Verstokt uw hart als bij Meriba niet; Als op de dag van Massa in de woestijn,

Nezatvrzujte srdce svého, jako při popuzení, a v den pokušení na poušti,

9 Toen uw vaders Mij tartten en beproefden, Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd!

Kdežto pokoušeli mne otcové vaši, zkusiliť jsou mne, a viděli skutky mé.

10 Veertig jaar lang was dat geslacht Mij een walg, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.

Za čtyřidceti let měl jsem nesnáz s národem tím, a řekl jsem: Lid tento bloudí srdcem, a nepoznali cest mých.

11 Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!

Jimž jsem přisáhl v hněvě svém, že nevejdou v odpočinutí mé.