Psalmen 94
1 Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!
2 Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!
3 Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?
4 Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.
5 Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.
6 Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.
7 En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.
8 Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?
9 Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?
10 Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?
11 Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.
12 Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov
13 Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.
14 Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;
15 Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.
16 Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?
17 Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.
18 Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!
19 En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.
20 Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?
21 Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.
22 Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.
23 Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.
