Psalmen 94
1 Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
Kungs, Dievs, Tu atriebējs, ak Tu stiprais Dievs, Tu atriebējs, parādies!
2 Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
Celies, Tu pasaules soģi, atmaksā tiem lepniem pēc viņu nopelna.
3 Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
Cik ilgi tiem bezdievīgiem, Kungs, cik ilgi tiem bezdievīgiem būs priecāties?
4 Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
Pārplūstot tie runā pārgalvīgi, un visi ļaundarītāji greznojās.
5 Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
Ak, Kungs, tie samin Tavus ļaudis un nospiež Tavu īpašumu,
6 Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
Atraitnes un svešiniekus tie nokauj un nomaitā bāriņus,
7 En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
Un saka: Tas Kungs to neredz, un Jēkaba Dievs to nemana.
8 Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
Ņemiet vērā, jūs bezprātīgie starp tiem ļaudīm, un jūs ģeķi, kad jūs paliksiet gudri?
9 Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
Kas ausi ir dēstījis, vai tas nedzirdēs? Kas aci darījis, vai tas neredzēs?
10 Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
Kas tautas pārmāca, vai tas nesodīs? Tas, kas cilvēkiem māca atzīšanu,
11 Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
Tas Kungs zin cilvēku domas, ka tās ir nelietīgas.
12 Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
Svētīgs tas vīrs, ko Tu, Kungs, pārmāci, un kam Tu māci Savu bauslību,
13 Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
To mierināt bēdu dienās, tiekams bezdievīgam bedri raks.
14 Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
Jo Tas Kungs neatstums Savus ļaudis un nepametīs Savu mantas tiesu.
15 Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
Jo pie taisnības jāgriežas tiesai, un tam piekritīs visi sirdsskaidrie.
16 Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
Kas mani aizstāv pret netaisniem? Un kas man stāv klāt pret ļaundarītājiem?
17 Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
Ja Tas Kungs nebūtu mans palīgs, tad gan mana dvēsele drīz gulētu klusumā.
18 Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
Kad es jau sacītu: kāja man slīd, tad Tava žēlastība, ak Kungs, mani tur.
19 En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
Kad man daudz sirdēstu, tad Tava iepriecināšana ielīksmo manu dvēseli.
20 Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
Vai Tu biedrs būtu tam posta krēslam, kas blēdību izperē taisnības vietā? -
21 Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
Tie sapulcējās pret taisnā dvēseli un pazudina nenoziedzīgas asinis.
22 Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
Bet Tas Kungs ir mans patvērums, un mans Dievs mana pils, kur glābjos.
23 Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
Un Viņš tiem atmaksās viņu noziegumu un tos izdeldēs viņu blēdībā. Tas Kungs, mūsu Dievs, tos izdeldēs.
