Psalmen 94
1 Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
| אל נקמות יהוה אל נקמות הופיע׃ |
2 Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
| הנשא שפט הארץ השב גמול על גאים׃ |
3 Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
| עד מתי רשעים יהוה עד מתי רשעים יעלזו׃ |
4 Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
| יביעו ידברו עתק יתאמרו כל פעלי און׃ |
5 Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
| עמך יהוה ידכאו ונחלתך יענו׃ |
6 Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
| אלמנה וגר יהרגו ויתומים ירצחו׃ |
7 En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
| ויאמרו לא יראה יה ולא יבין אלהי יעקב׃ |
8 Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
| בינו בערים בעם וכסילים מתי תשכילו׃ |
9 Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
| הנטע אזן הלא ישמע אם יצר עין הלא יביט׃ |
10 Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
| היסר גוים הלא יוכיח המלמד אדם דעת׃ |
11 Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
| יהוה ידע מחשבות אדם כי המה הבל׃ |
12 Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
| אשרי הגבר אשר תיסרנו יה ומתורתך תלמדנו׃ |
13 Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
| להשקיט לו מימי רע עד יכרה לרשע שחת׃ |
14 Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
| כי לא יטש יהוה עמו ונחלתו לא יעזב׃ |
15 Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
| כי עד צדק ישוב משפט ואחריו כל ישרי לב׃ |
16 Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
| מי יקום לי עם מרעים מי יתיצב לי עם פעלי און׃ |
17 Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
| לולי יהוה עזרתה לי כמעט שכנה דומה נפשי׃ |
18 Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
| אם אמרתי מטה רגלי חסדך יהוה יסעדני׃ |
19 En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
| ברב שרעפי בקרבי תנחומיך ישעשעו נפשי׃ |
20 Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
| היחברך כסא הוות יצר עמל עלי חק׃ |
21 Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
| יגודו על נפש צדיק ודם נקי ירשיעו׃ |
22 Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
| ויהי יהוה לי למשגב ואלהי לצור מחסי׃ |
23 Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
| וישב עליהם את אונם וברעתם יצמיתם יצמיתם יהוה אלהינו׃ |
