Psalmen 94
1 Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
God of vengeance — Jehovah! God of vengeance, shine forth.
2 Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
Be lifted up, O Judge of the earth, Send back a recompence on the proud.
3 Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
Till when [do] the wicked, O Jehovah? Till when do the wicked exult?
4 Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
They utter — they speak an old saw, All working iniquity do boast themselves.
5 Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
Thy people, O Jehovah, they bruise, And Thine inheritance they afflict.
6 Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
Widow and sojourner they slay, And fatherless ones they murder.
7 En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
And they say, 'Jehovah doth not see, And the God of Jacob doth not consider.'
8 Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
Consider, ye brutish among the people, And ye foolish, when do ye act wisely?
9 Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
He who planteth the ear doth He not hear? He who formeth the eye doth He not see?
10 Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
He who is instructing nations, Doth He not reprove? He who is teaching man knowledge [is] Jehovah.
11 Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
He knoweth the thoughts of man, that they [are] vanity.
12 Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
O the happiness of the man Whom Thou instructest, O Jah, And out of Thy law teachest him,
13 Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
To give rest to him from days of evil, While a pit is digged for the wicked.
14 Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
For Jehovah leaveth not His people, And His inheritance forsaketh not.
15 Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
For to righteousness judgment turneth back, And after it all the upright of heart,
16 Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
Who riseth up for me with evil doers? Who stationeth himself for me with workers of iniquity?
17 Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
Unless Jehovah [were] a help to me, My soul had almost inhabited silence.
18 Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
If I have said, 'My foot hath slipped,' Thy kindness, O Jehovah, supporteth me.
19 En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
In the abundance of my thoughts within me, Thy comforts delight my soul.
20 Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
Is a throne of mischief joined [with] Thee? A framer of perverseness by statute?
21 Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
They decree against the soul of the righteous, And innocent blood declare wicked.
22 Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
And Jehovah is for a high place to me, And my God [is] for a rock — my refuge,
23 Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
And turneth back on them their iniquity, And in their wickedness cutteth them off; Jehovah our God doth cut them off!
