Psalmen 94
1 Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
O God, of vengeance, Lord! O God of vengeance, shine forth.
2 Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
Lift up thyself, O judge of the Earth! bring a recompense upon the proud.
3 Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
How long shall the wicked, O Lord—how long shall the wicked exult?
4 Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
They sputter, they speak hard things: all the workers of wickedness boast themselves.
5 Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
Thy people, O Lord! they crush, and thy heritage they afflict.
6 Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
The widow and the stranger they slay, and the fatherless they murder.
7 En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
And they say, The Lord will not see, and the God of Jacob will not take notice of it.
8 Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
Understand, ye brutish among the people: and ye fools, when will ye become intelligent!
9 Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
He that hath planted the ear, shall he not hear? or he that hath formed the eye, shall he not see?
10 Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
He that admonisheth nations, shall he not correct? is it not he that teacheth man knowledge!
11 Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
The Lord knoweth the thoughts of man, that they are nought.
12 Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
Happy is the man whom thou admonisheth, O Lord, and teachest him out of thy law:
13 Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
That thou mayest grant him repose from the days of evil, until the pot be dug for the wicked.
14 Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
For the Lord will not cast off his people, and his inheritance will he not forsake.
15 Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
For unto righteousness will justice return; and it shall be followed by all the upright in heart.
16 Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
Who will rise up for me against evil-doers? or who will stand forward for me against the workers of wickedness?
17 Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
Unless the Lord had been a help unto me, but a little would have been wanting that my soul had dwelt in the silence of death.
18 Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
When I said, My foot hath slipped: thy kindness, O Lord, sustained me.
19 En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
In the multitude of my [painful] thoughts within me, thy consolations delight my soul.
20 Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
Can there be associated with thee the throne of destructive wickedness, which frameth mischief as a law?
21 Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
They band themselves together against the soul of the righteous, and innocent blood do they condemn.
22 Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
But the Lord is become my defence, and my God, the rock of my refuge.
23 Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
And he will bring back upon them their own injustice, and in their own wickedness will he destroy them: [yea], he will destroy them—the Lord our God.
