< Psalmen 94 >

1 Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
Herre! Gud, hvem Hævnen hører til, Gud, hvem Hævnen hører til, aabenbar dig herligt!
2 Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
Rejs dig, du Jordens Dommer! bring Gengældelse over de hovmodige.
3 Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
Herre! hvor længe skulle de ugudelige, hvor længe skulle de ugudelige fryde sig?
4 Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
De udgyde en Strøm af Ord, de føre fræk Tale; de rose sig selv, alle de, som øve Uret.
5 Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
Herre! de knuse dit Folk og plage din Arv.
6 Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
De ihjelslaa Enken og den fremmede og myrde de faderløse.
7 En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
Og de sagde: Herren ser det ikke, og Jakobs Gud mærker det ikke.
8 Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
Giver dog Agt, I ufornuftige iblandt Folket! og I Daarer! naar ville I blive kloge?
9 Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
Mon han, som plantede Øret, ikke skulde høre? eller mon han, som dannede Øjet, ikke skulde se?
10 Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
Mon han, som advarer Hedningerne, ikke skulde straffe? han, som lærer et Menneske Kundskab!
11 Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
Herren kender Menneskenes Tanker, thi de ere Forfængelighed.
12 Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
Salig er den Mand, som du, Herre! advarer, og den, du underviser ud af din Lov
13 Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
for at skaffe ham Hvile fra de onde Dage, indtil der bliver gravet en Grav for den ugudelige.
14 Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
Thi Herren skal ikke opgive sit Folk og ej forlade sin Arv.
15 Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
Thi Retten skal vende tilbage til Retfærdighed, og alle de oprigtige af Hjertet skulle efterfølge den.
16 Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
Hvo staar hos mig imod de onde? hvo stiller sig hos mig imod dem, som gøre Uret?
17 Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
Dersom Herren ikke havde været min Hjælp, da havde min Sjæl paa lidet nær boet i det stille.
18 Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
Der jeg sagde: Min Fod snublede, da opholdt, o Herre! din Miskundhed mig.
19 En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
Der jeg havde mange Bekymringer i mit Inderste, da forlystede din Trøst min Sjæl.
20 Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
Skulde Ondskabens Trone have Samkvem med dig? den, som gør Uret tvært imod, hvad Ret er?
21 Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
De slaa sig sammen skarevis imod en retfærdigs Sjæl, og de fordømme uskyldigt Blod.
22 Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
Men Herren blev mig en Befæstning, og min Gud blev mig en Tilflugts Klippe.
23 Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
Og han har ladet deres Uret falde tilbage over dem og skal udrydde dem for deres Ondskab; Herren vor Gud skal udrydde dem.

< Psalmen 94 >