Psalmen 90
1 Een gebed van Moses, den man Gods. Heer, Gij waart ons een schuts van geslacht tot geslacht,
En bønn av Moses, den Guds mann. Herre! Du har vært oss en bolig fra slekt til slekt.
2 Voordat de bergen waren geboren; Eer aarde en wereld werden gebaard, Zijt Gij, o God, in de eeuwen der eeuwen!
Før fjellene blev til, og du skapte jorden og jorderike, ja fra evighet til evighet er du, Gud.
3 Maar de mensen laat Gij tot stof vergaan, En zegt: Keert er toe terug, gij kinderen der mensen!
Du byder mennesket vende tilbake til støv og sier: Vend tilbake, I menneskebarn!
4 Ja, duizend jaren zijn als de dag van gisteren in uw oog, En als een nachtwaak, wanneer ze voorbij is.
For tusen år er i dine øine som den dag igår når den farer bort, som en vakt om natten.
5 Gij laat ze verdwijnen als slaap in de morgen, En als het welig tierende gras,
Du skyller dem bort, de blir som en søvn. Om morgenen er de som det groende gress;
6 Dat ‘s morgens opgroeit en bloeit, Maar ‘s avonds verwelkt en verdort.
om morgenen blomstrer det og gror, om aftenen visner det og blir tørt.
7 Want wij komen om door uw toorn, Verdwijnen plotseling door uw gramschap.
For vi har gått til grunne ved din vrede, og ved din harme er vi faret bort med forferdelse.
8 Gij hebt U onze zonden voor ogen gesteld, Onze geheime fouten in het licht van uw aanschijn:
Du har satt våre misgjerninger for dine øine, vår skjulte synd for ditt åsyns lys.
9 Zo snellen door uw toorn onze dagen voorbij, En vliegen onze jaren heen als een zucht.
For alle våre dager er bortflyktet i din vrede; vi har levd våre år til ende som et sukk.
10 Ons leven duurt maar zeventig jaren, Of zijn we krachtig, tachtig jaar. Het meeste daarvan is nog onheil en jammer, Want de verzwakking komt snel, en dan vlieden we heen.
Vårt livs tid, den er sytti år og, når der er megen styrke, åtti år, og dets herlighet er møie og tomhet; for hastig blev vi drevet fremad, og vi fløi avsted.
11 Ach, mochten we toch de kracht van uw gramschap beseffen, En uw toorn leren vrezen!
Hvem kjenner din vredes styrke og din harme, således som frykten for dig krever?
12 Leer ons dan zó onze dagen tellen, Dat we er verstandig van harte door worden.
Lær oss å telle våre dager, at vi kan få visdom i hjertet!
13 Ach Jahweh, wend U eindelijk toch eens tot ons, En ontferm U over uw dienaars;
Vend om, Herre! Hvor lenge? Ha medynk med dine tjenere!
14 Verzadig ons met uw genade, als we nog jong zijn, Opdat we heel ons leven mogen jubelen en juichen.
Mett oss, når morgenen kommer, med din miskunnhet, så vil vi juble og være glade alle våre dager!
15 Geef ons vreugde, even lang als Gij ons hebt gekastijd; Evenveel jaren als wij ellende doorstonden.
Gled oss så mange dager som du har plaget oss, så mange år som vi har sett ulykke!
16 Laat uw dienaars uw machtige daden aanschouwen, En hun kinderen uw glorie!
La din gjerning åpenbares for dine tjenere og din herlighet over deres barn!
17 Moge de goedheid van Jahweh, onzen God, met ons blijven, En het werk onzer handen doen gedijen!
Og Herrens, vår Guds liflighet være over oss, og våre henders gjerning fremme du for oss, ja, våre henders gjerning, den fremme du!
