Psalmen 89
1 Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!
En undervisning Ethans, dens Esrahitens. Jag vill sjunga om Herrans nåde evinnerliga, och hans sanning förkunna med minom mun, ifrå slägte till slägte;
2 Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.
Och säger alltså, att en evig nåd skall uppgå; och du varder dina sanning i himmelen troliga hållandes.
3 Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:
Jag hafver gjort ett förbund med minom utkorade; minom tjenare David hafver jag svorit:
4 Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!
Jag skall förskaffa dig en evig säd, och bygga din stol ifrå slägte till slägte. (Sela)
5 De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;
Och himlarna, Herre, skola prisa din under, och dina sanning, uti de heligas församling.
6 Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?
Ty ho kan i skyn liknas vid Herran; och ibland gudarnas barn Herranom lik vara?
7 Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!
Gud är fast mägtig uti de heligas församling, och underlig öfver alla de som omkring honom äro.
8 God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!
Herre Gud Zebaoth, ho är såsom du, en mägtig Herre? Och din sanning är allt omkring dig.
9 Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;
Du råder öfver det stormande hafvet; du styrer dess böljor, när de upphäfva sig.
10 Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.
Du slår Rahab till döds; du förströr dina fiendar, med dinom starka arm.
11 Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.
Himmel och jord äro din; du hafver grundat jordenes krets, och hvad deruti är.
12 Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!
Norr och söder hafver du skapat; Thabor och Hermon fröjdar sig i ditt Namn.
13 Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.
Du hafver en väldig arm; stark är din hand, och hög är din högra hand.
14 Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!
Rättfärdighet och dom är dins stols stadfästelse; nåd och sanning äro för ditt ansigte.
15 Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;
Väl är de folke, som fröjdas kan; Herre, de skola vandra i dins ansigtes ljus.
16 Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.
De skola dagliga öfver ditt Namn glade vara, och i dine rättfärdighet härlige vara.
17 Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:
Ty du äst deras starkhets berömmelse, och genom dina nåde skall du upphöja vårt horn.
18 Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!
Ty Herren är vår sköld, och den Helige i Israel är vår Konung.
19 Eens hebt Gij in visioenen gesproken, En tot uw getrouwe gezegd: Ik heb een dapperen strijder gekroond, Hoog verheven een jongeman uit het volk.
På den tiden talade du i en syn till dina heliga, och sade: Jag hafver uppväckt en hjelta, den hjelpa skall; jag hafver upphöjt en utkoradan utu folket.
20 Ik heb David, mijn dienaar, gevonden, Hem met mijn heilige olie gezalfd;
Jag hafver funnit min tjenare David; jag hafver smort honom med mina helga oljo.
21 Mijn hand houdt hem vast, En mijn arm zal hem stutten!
Min hand uppehåller honom, och min arm skall styrka honom.
22 Geen vijand zal hem bespringen, Geen booswicht benauwen;
Fienderna skola icke vara honom öfvermägtige, och de orättfärdige skola icke förtrycka honom;
23 Ik leg zijn vijanden voor hem neer, En sla zijn haters tegen de grond.
Utan jag skall slå hans ovänner för honom, och de honom hata, vill jag plåga.
24 Mijn trouw en genade zullen hem steeds vergezellen, Door mijn Naam zal zijn hoorn zich verheffen;
Men min sanning och nåd skall när honom vara; och hans horn skall i mitt Namn upphöjdt varda.
25 Ik leg zijn hand op de zee, Zijn rechter op de rivieren.
Jag skall sätta hans hand uti hafvet, och hans högra hand uti älfverna.
26 Hij mag tot Mij roepen: Mijn Vader zijt Gij, Mijn God en de Rots van mijn heil;
Han skall kalla mig alltså: Du äst min fader, min Gud och tröst, den mig hjelper.
27 En Ik zal hem tot eerstgeborene verheffen, Hoog boven de koningen der aarde.
Och jag skall göra honom till första sonen, den aldrahögsta ibland Konungarna på jordene.
28 Eeuwig zal Ik hem mijn genade behouden, Onverbreekbaar zal mijn verbond met hem zijn:
Jag vill behålla honom mina nåd evinnerliga, och mitt förbund skall honom fast blifva.
29 Ik zal zijn geslacht laten duren voor eeuwig, Zijn troon als de dagen des hemels!
Jag skall gifva honom en evig säd, och hans stol uppehålla, så länge himmelen varar.
30 En mochten zijn zonen mijn wet verzaken, En niet wandelen naar mijn geboden,
Men om hans barn min lag öfvergifva, och i minom rättom icke vandra;
31 Mijn voorschriften schenden, Mijn bevel overtreden:
Om de mina stadgar ohelga, och min bud icke hålla;
32 Dan zal Ik wel met de roede hun misdaad bestraffen, En met slagen hun schuld,
Så vill jag hemsöka deras synd med ris, och deras missgerningar med plågor.
33 Maar hèm zal Ik mijn gunst niet onthouden, En mijn trouw niet verloochenen.
Men mina nåd vill jag icke vända ifrå honom, och icke låta mina sanning fela.
34 Mijn verbond zal Ik nimmer verbreken, Nooit veranderen wat Ik eens heb gezegd;
Jag vill icke ohelga mitt förbund, och icke ogildt göra hvad af minom mun utgånget är.
35 Bij mijn heiligheid heb Ik het eens en voor altijd gezworen, En nooit breek Ik David mijn woord!
Jag hafver en gång svorit vid mina helighet: Jag vill icke ljuga for David;
36 Zijn geslacht zal eeuwig bestaan, En zijn troon als de zon voor mijn aanschijn;
Hans säd skall evig vara, och hans stol för mig såsom solen.
37 Als de maan, die stand houdt voor eeuwig, En trouw in de wolken blijft staan.
Såsom månen skall han evinnerliga vid magt hållen varda, och såsom de vittne i skyn viss vara. (Sela)
38 En nu hebt Gij toch uw Gezalfde versmaad en verstoten, Tegen hem uw gramschap ontstoken;
Men nu bortdrifver du och förkastar, och vredgas med dinom smorda.
39 Het verbond met uw dienaar verbroken, Zijn kroon vertrapt op de grond.
Du bryter dins tjenares förbund, och trampar hans krono neder på jordena.
40 Al zijn wallen hebt Gij geslecht, Zijn vestingen in puin gelegd;
Du nederrifver alla hans murar, och låter hans fäste afbrytas.
41 Iedereen plundert hem, die er voorbij gaat, En zijn buren spotten met hem.
Honom beröfva alle de der framom gå; han är sinom grannom ett gabberi vorden.
42 Gij hebt de rechterhand van zijn verdrukkers verhoogd, En al zijn vijanden van blijdschap doen juichen,
Du upphöjer hans ovänners högra hand, och gläder alla hans fiendar.
43 Doen wijken de kling van zijn zwaard, Hem geen stand doen houden in de strijd.
Ock hafver du hans svärds kraft borttagit, och låter honom ingen seger vinna i stridene.
44 Gij hebt hem van zijn glorie beroofd, Zijn troon ter aarde geworpen;
Du förstörer hans renhet, och kastar hans stol till jordena.
45 De dagen verkort van zijn jeugdige kracht, En hem met schande bedekt.
Du förkortar hans ungdoms tid, och betäcker honom med blygd. (Sela)
46 Hoe lang nog, Jahweh, zult Gij U maar altijd verbergen, En zal uw gramschap laaien als vuur?
Herre, huru länge vill du dig så allstinges fördölja; och låta dina grymhet brinna såsom en eld?
47 Bedenk toch, wat het leven is, Hoe vergankelijk Gij den mens hebt gemaakt.
Tänk huru stackot mitt lif är; hvi vill du alla menniskor fåfängt skapat hafva?
48 Waar leeft de man, die de dood niet zal zien, Zijn leven kan redden uit de klauw van het graf? (Sheol h7585)
Hvilken är den der lefver, och intet ser döden; den sina själ friar utu helvetes hand? (Sela) (Sheol h7585)
49 Heer, waar zijn dan uw vroegere gunsten gebleven, Die Gij David bij uw trouw hadt bezworen?
Herre, hvar är den förra din nåd, den du David i dine sanning svorit hafver?
50 Ach Heer, gedenk toch de smaad van uw dienaar, De hoon der volken, die ik in mijn boezem verkrop,
Tänk, Herre, på dina tjenares försmädelse, den jag bär i mitt sköt, af allom så mångom folkom;
51 Waarmee uw vijanden schimpen, o Jahweh, En uw Gezalfde tergen bij iedere stap!
Dermed, Herre, dine fiender dig försmäda; der de med försmäda, och med fötterna trampa på din smorda.
52 Gezegend zij Jahweh in eeuwigheid; Amen, Amen!
Lofvad vare Herren evinnerliga. Amen, Amen.
