Psalmen 89
1 Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!
En Undervisning; af Ethan, Esrahiteren. Jeg vil synge om Herrens Naadegerninger evindelig, jeg vil kundgøre din Sandhed med min Mund fra Slægt til Slægt.
2 Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.
Thi jeg har sagt: Din Naade skal bygges op evindelig, i Himlene skal du grundfæste din Sandhed:
3 Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:
„Jeg har gjort en Pagt med min udvalgte, jeg har tilsvoret David, min Tjener:
4 Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!
Evindelig vil jeg stadfæste din Sæd, og jeg har bygget din Trone fra Slægt til Slægt.‟ (Sela)
5 De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;
Og Himlene, Herre! skulle prise din underfulde Gerning og din Sandhed i de helliges Menighed.
6 Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?
Thi hvem i Skyen kan maale sig med Herren? hvo er Herren lig iblandt Gudernes Børn?
7 Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!
en Gud saare frygtelig i de helliges hemmelige Raad og forfærdelig over alle, som ere trindt omkring ham!
8 God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!
Herre, Gud Zebaoth! hvo er som du stormægtig, o Herre? og din Sandhed er trindt omkring dig.
9 Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;
Du hersker over det hovmodige Hav; naar dets Bølger rejse sig, da bringer du dem til at lægge sig.
10 Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.
Du knuste Rahab, saa den blev som den ihjelslagne, du bortspredte dine Fjender med din stærke Arm.
11 Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.
Dig tilhøre Himlene, dig tilhører ogsaa Jorden, du har grundfæstet Jorderige og, hvad deri er.
12 Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!
Du skabte Norden og Sønden, Thabor og Hermon fryde sig i dit Navn.
13 Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.
Du har en Arm med Styrke, din Haand er stærk, din højre Haand er ophøjet.
14 Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!
Retfærdighed og Dom ere din Trones Befæstning, Miskundhed og Sandhed gaa frem for dit Ansigt.
15 Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;
Saligt er det Folk, som kender Frydesangen; Herre! i dit Ansigts Lys vandre de.
16 Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.
I dit Navn skulle de fryde sig den ganske Dag, og i din Retfærdighed ophøjes de.
17 Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:
Thi du er deres Styrkes Pris, og i din Velbehagelighed ophøjer du vort Horn.
18 Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!
Thi Herren er vort Skjold og den Hellige i Israel vor Konge.
19 Eens hebt Gij in visioenen gesproken, En tot uw getrouwe gezegd: Ik heb een dapperen strijder gekroond, Hoog verheven een jongeman uit het volk.
Da talte du til din Hellige i et Syn og sagde: Jeg har beredet Hjælp ved en Kæmpe, jeg har ophøjet en udvalgt ud af Folket.
20 Ik heb David, mijn dienaar, gevonden, Hem met mijn heilige olie gezalfd;
Jeg har fundet David, min Tjener, jeg har salvet ham med min hellige Olie.
21 Mijn hand houdt hem vast, En mijn arm zal hem stutten!
Ved ham skal min Haand holde fast, og min Arm skal styrke ham.
22 Geen vijand zal hem bespringen, Geen booswicht benauwen;
Fjenden skal ikke plage ham, og en uretfærdig Mand skal ikke trænge ham.
23 Ik leg zijn vijanden voor hem neer, En sla zijn haters tegen de grond.
Men jeg vil sønderknuse hans Modstandere for hans Ansigt og slaa dem, som hade ham.
24 Mijn trouw en genade zullen hem steeds vergezellen, Door mijn Naam zal zijn hoorn zich verheffen;
Men min Sandhed og min Miskundhed skulle være med ham, i mit Navn skal hans Horn ophøjes.
25 Ik leg zijn hand op de zee, Zijn rechter op de rivieren.
Og jeg vil udstrække hans Haand til Havet og hans højre Haand til Floderne.
26 Hij mag tot Mij roepen: Mijn Vader zijt Gij, Mijn God en de Rots van mijn heil;
Han skal paakalde mig og sige: Du er min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.
27 En Ik zal hem tot eerstgeborene verheffen, Hoog boven de koningen der aarde.
Og jeg vil gøre ham til den førstefødte, til den højeste over Kongerne paa Jorden.
28 Eeuwig zal Ik hem mijn genade behouden, Onverbreekbaar zal mijn verbond met hem zijn:
Jeg vil bevare ham min Miskundhed evindelig, og min Pagt skal holdes ham trolig.
29 Ik zal zijn geslacht laten duren voor eeuwig, Zijn troon als de dagen des hemels!
Og jeg vil lade hans Sæd bestaa evindelig, og hans Trone, saa længe Himmelens Dage vare.
30 En mochten zijn zonen mijn wet verzaken, En niet wandelen naar mijn geboden,
Dersom hans Børn forlade min Lov, og de ikke vandre i mine Befalinger,
31 Mijn voorschriften schenden, Mijn bevel overtreden:
dersom de vanhellige mine Skikke og ikke holde mine Bud:
32 Dan zal Ik wel met de roede hun misdaad bestraffen, En met slagen hun schuld,
Da vil jeg hjemsøge deres Overtrædelse med Riset og deres Misgerning med Plager.
33 Maar hèm zal Ik mijn gunst niet onthouden, En mijn trouw niet verloochenen.
Men min Miskundhed vil jeg ikke tage fra ham og ikke svige min Sandhed.
34 Mijn verbond zal Ik nimmer verbreken, Nooit veranderen wat Ik eens heb gezegd;
Jeg vil ikke vanhellige min Pagt og ikke forandre det, som er gaaet over mine Læber.
35 Bij mijn heiligheid heb Ik het eens en voor altijd gezworen, En nooit breek Ik David mijn woord!
Eet har jeg svoret ved min Hellighed, jeg vil ikke lyve for David:
36 Zijn geslacht zal eeuwig bestaan, En zijn troon als de zon voor mijn aanschijn;
Hans Sæd skal blive evindelig, og hans Trone som Solen for mig;
37 Als de maan, die stand houdt voor eeuwig, En trouw in de wolken blijft staan.
den skal befæstes som Maanen evindelig; og Vidnet i Skyen er trofast. (Sela)
38 En nu hebt Gij toch uw Gezalfde versmaad en verstoten, Tegen hem uw gramschap ontstoken;
Men nu har du forkastet og foragtet ham, du er fortørnet paa din Salvede.
39 Het verbond met uw dienaar verbroken, Zijn kroon vertrapt op de grond.
Du har tilintetgjort Pagten med din Tjener, du har vanhelliget hans Krone ned i Støvet.
40 Al zijn wallen hebt Gij geslecht, Zijn vestingen in puin gelegd;
Du har nedrevet alle hans Mure, du har bragt Ødelæggelse over hans Befæstninger.
41 Iedereen plundert hem, die er voorbij gaat, En zijn buren spotten met hem.
Alle, som gik forbi paa Vejen, have plyndret ham, han er bleven til Spot for sine Naboer.
42 Gij hebt de rechterhand van zijn verdrukkers verhoogd, En al zijn vijanden van blijdschap doen juichen,
Du har ophøjet hans Modstanderes højre Haand, du har glædet alle hans Fjender.
43 Doen wijken de kling van zijn zwaard, Hem geen stand doen houden in de strijd.
Ja, du lader hans skarpe Sværd vige tilbage og har ikke ladet ham bestaa i Krigen.
44 Gij hebt hem van zijn glorie beroofd, Zijn troon ter aarde geworpen;
Du har ladet hans Glans høre op og kastet hans Trone til Jorden.
45 De dagen verkort van zijn jeugdige kracht, En hem met schande bedekt.
Du har forkastet hans Ungdoms Dage, du har skjult ham med Haan. (Sela)
46 Hoe lang nog, Jahweh, zult Gij U maar altijd verbergen, En zal uw gramschap laaien als vuur?
Hvor længe, Herre! vil du skjule dig evindelig? hvor længe skal din Harme brænde som Ild?
47 Bedenk toch, wat het leven is, Hoe vergankelijk Gij den mens hebt gemaakt.
Kom i Hu, hvad en Levetid er, til hvilken Forfængelighed du har skabt alle Menneskens Børn?
48 Waar leeft de man, die de dood niet zal zien, Zijn leven kan redden uit de klauw van het graf? (Sheol h7585)
Hvo er den Mand, som lever og ikke skal se Døden? som kan fri sin Sjæl fra Dødsrigets Vold? (Sela) (Sheol h7585)
49 Heer, waar zijn dan uw vroegere gunsten gebleven, Die Gij David bij uw trouw hadt bezworen?
Herre! hvor ere dine forrige Naadegerninger, som du tilsvor David i din Sandhed?
50 Ach Heer, gedenk toch de smaad van uw dienaar, De hoon der volken, die ik in mijn boezem verkrop,
Herre! kom dine Tjeneres Forsmædelse i Hu, som jeg bærer i min Barm, den fra alle de mange Folkefærd,
51 Waarmee uw vijanden schimpen, o Jahweh, En uw Gezalfde tergen bij iedere stap!
med hvilken dine Fjender have bespottet, Herre! med hvilken de have bespottet din Salvedes Fodspor.
52 Gezegend zij Jahweh in eeuwigheid; Amen, Amen!
Lovet være Herren evindelig! Amen, ja, amen.
