< Psalmen 83 >
1 Een lied; een psalm van Asaf. O God, houd U niet stil, Niet rustig en werkeloos, o God!
Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2 Want zie, uw vijanden razen, En uw haters steken hun hoofden omhoog.
Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3 Ze smeden listige plannen tegen uw volk, En spannen tegen uw beschermelingen samen:
Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
4 "Komt, laat ons ze uitroeien uit de rij van de volken, Zodat men zelfs Israëls naam niet meer noemt!"
Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5 Ja, eensgezind hebben ze samengezworen, En een verbond gesloten tegen U:
Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
6 De tenten van Edom en van de Jisjmaëlieten, Van Moab en de zonen van Hagar.
La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7 En Gebal, Ammon en Amalek, Filistea met de bewoners van Tyrus,
Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
8 Zelfs Assjoer sluit zich bij hen aan, En leent zijn arm aan de zonen van Lot.
Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
9 Doe met hen als met Midjan, Als met Sisera en Jabin bij de beek Kisjon,
Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
10 Die bij En-Dor werden vernietigd, En tot mest voor het veld zijn gemaakt.
Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
11 Zet het hun vorsten betaald als Oreb en Zeëb, Als Zébach en Salmoenna,
Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
12 Met al hun groten, die zeggen: Laat ons het land van God gaan bezetten!
Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
13 Maak ze aan dwarrelende blaren gelijk, o mijn God, En aan kaf voor de wind!
Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
14 En zoals het vuur de bossen verteert, De vlammen de bergen verzengen:
Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15 Zo moogt Gij hen met uw stormwind vervolgen, In verwarring brengen door uw orkaan!
Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16 Bedek met smaad hun gelaat, Opdat ze uw Naam mogen eren, o Jahweh;
Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
17 Laat ze beschaamd staan en verbijsterd voor eeuwig, En in schande vergaan!
Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
18 Dan zullen zij weten, dat "Jahweh" uw Naam is; Dat Gij de Allerhoogste zijt op heel de aarde, Gij alleen!
Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.