Psalmen 83
1 Een lied; een psalm van Asaf. O God, houd U niet stil, Niet rustig en werkeloos, o God!
En Sang; en Psalme, af Asaf.
2 Want zie, uw vijanden razen, En uw haters steken hun hoofden omhoog.
Gud! ti du ikke; vær ikke tavs og hold dig ikke stille, o Gud!
3 Ze smeden listige plannen tegen uw volk, En spannen tegen uw beschermelingen samen:
Thi se, dine Fjender larme, og dine Avindsmænd have opløftet Hovedet.
4 "Komt, laat ons ze uitroeien uit de rij van de volken, Zodat men zelfs Israëls naam niet meer noemt!"
De oplægge træskelig hemmeligt Anslag imod dit Folk, og de raadslaa imod dem, som sidde under dit Skjul.
5 Ja, eensgezind hebben ze samengezworen, En een verbond gesloten tegen U:
De have sagt: Kommer og lader os udslette dem af Folkenes Tal, og Israels Navn skal ikke ydermere ihukommes.
6 De tenten van Edom en van de Jisjmaëlieten, Van Moab en de zonen van Hagar.
Thi de have i Hjertet raadslaget med hverandre; de gøre en Pagt imod dig:
7 En Gebal, Ammon en Amalek, Filistea met de bewoners van Tyrus,
Edoms Telte og Ismaeliterne, Moabiterne og. Hagarenerne,
8 Zelfs Assjoer sluit zich bij hen aan, En leent zijn arm aan de zonen van Lot.
Gebal og Ammon og Amalek, Filisterne med Indbyggerne i Tyrus.
9 Doe met hen als met Midjan, Als met Sisera en Jabin bij de beek Kisjon,
Assyrien har ogsaa sluttet sig til dem, de ere blevne Lots Børns Arm. (Sela)
10 Die bij En-Dor werden vernietigd, En tot mest voor het veld zijn gemaakt.
Gør imod dem som imod Midianiterne, som imod Sisera, som imod Jabin ved Kisons Bæk,
11 Zet het hun vorsten betaald als Oreb en Zeëb, Als Zébach en Salmoenna,
hvilke bleve ødelagte ved Endor, bleve til Gødning for Marken.
12 Met al hun groten, die zeggen: Laat ons het land van God gaan bezetten!
Lad det gaa dem, deres Fyrster som Oreb og som Seeb, og alle deres ypperste som Seba og som Zalmuna,
13 Maak ze aan dwarrelende blaren gelijk, o mijn God, En aan kaf voor de wind!
dem, som have sagt: Vi ville indtage Guds Boliger til Ejendom.
14 En zoals het vuur de bossen verteert, De vlammen de bergen verzengen:
Min Gud! lad dem hvirvle om som et Hjul, som Avner for Vejret.
15 Zo moogt Gij hen met uw stormwind vervolgen, In verwarring brengen door uw orkaan!
Som en Ild, der antænder en Skov, og som en Lue, der stikker Ild paa Bjergene,
16 Bedek met smaad hun gelaat, Opdat ze uw Naam mogen eren, o Jahweh;
saa forfølge du dem med din Storm og forfærde dem med din Hvirvelvind!
17 Laat ze beschaamd staan en verbijsterd voor eeuwig, En in schande vergaan!
Gør deres Ansigt fuldt af Skam og lad dem søge dit Navn, o Herre!
18 Dan zullen zij weten, dat "Jahweh" uw Naam is; Dat Gij de Allerhoogste zijt op heel de aarde, Gij alleen!
Lad dem blues og forfærdes altid og lad dem blive til Skamme og omkomme! Og lad dem kende, at du alene, hvis Navn er Herren, er den Højeste over al Jorden.
