Psalmen 82

1 Een lied van Asaf. God staat op in de goddelijke raad, Houdt gericht te midden der goden!

Asaf dwom. Onyankopɔn di hene wɔ ɔsoro asafo mu; obu atɛn wɔ “anyame” mu.

2 Hoelang nog zult gij onrechtvaardige vonnissen vellen, En voor de bozen partij blijven trekken?

“Wobɛbɔ wɔn a wɔnteɛ ho ban na woayɛ nhwɛanim ama amumɔyɛfo akosi da bɛn?

3 Neemt het op voor zwakken en wezen, Geef den geringe en verdrukte zijn recht:

Monka mmɔborɔfo ne ayisaa asɛm mma wɔn; mommɔ ahiafo ne wɔn a wɔhyɛ wɔn so yiyedi ho ban.

4 Redt den behoeftige en arme, En rukt ze uit de handen der bozen!

Munnye ɔbrɛfo ne ahiafo; munnye wɔn mfi amumɔyɛfo nsam.

5 Maar ze hebben verstand noch begrip; ze tasten in duisternis rond, En brengen alle grondslagen der aarde aan het wankelen!

“Anyame no nnim de, na wɔnte hwee ase. Wokyinkyin wɔ sum mu; na asase fapem nyinaa wosow.

6 Ik had gezegd: Gij zijt goden, Zonen van den Allerhoogste, gij allen;

“Mekae se, ‘Moyɛ “anyame;” mo nyinaa yɛ Ɔsorosoroni no mma.’

7 Maar gij zult sterven als mensen, En als een der afgoden vallen!

Nanso mubewuwu sɛ nnipa pɛ; na moahwe ase sɛ ɔsodifo biara.”

8 Sta op, o God, en richt de aarde; Want alle volkeren behoren U toe!

Ao Onyankopɔn, sɔre, bu wiase atɛn; efisɛ amanaman nyinaa yɛ wo de.