Psalmen 81
1 Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;
To the Chief Musician. On "the Gittith." Asaph’s. Shout ye for joy, unto God our strength, Sound the note of triumph, to the God of Jacob;
2 Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;
Raise a melody, and strike the timbrel, The lyre so sweet, with the harp:
3 Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!
Blow, at the new moon, the horn, At the full moon, for the day of our sacred festival:
4 Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:
For, a statute to Israel, it is, A regulation, by the God of Jacob;
5 Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:
A testimony in Joseph, he appointed it, When he went forth over the land of Egypt: A language I liked not, used I to hear;
6 Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.
I took away, from the burden, his shoulder, his hands, from the clay, were set free.
7 Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.
In distress, thou didst cry, and I delivered thee, —I answered thee, within a hiding-place of thunder, I proved thee by the waters of Meribah. (Selah)
8 Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:
Hear, O my people, and I will adjure thee, O Israel, if thou wilt hearken unto me!
9 Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!
There shall not be, within thee, a foreign GOD, —Neither shalt thou bow down to a strange GOD:
10 Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!
I, Yahweh, am thy God, Who brought thee up out of the land of Egypt, —Open wide thy mouth, that I may fill it.
11 Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;
But my people, hearkened not, unto my voice, Even, Israel, inclined not unto me.
12 Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.
So then I let them go on in the stubbornness of their own heart, They might walk in their own counsels!
13 Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!
If, my people, were hearkening unto me, [If, ] Israel, in my ways, would walk,
14 Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;
Right soon, their foes, would I subdue, And, against their adversaries, would I turn my hand:
15 Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!
The haters of Yahweh, should come cringing unto him, Then let their own good time be age-abiding!
16 Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.
Then would he feed them from the marrow of the wheat, Yea, out of the rock—with honey, would I satisfy thee.
