Psalmen 78

1 Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;

Escucha, oh mi pueblo, a mi ley; deja que tus oídos se inclinen a las palabras de mi boca.

2 Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!

Abriendo mi boca voy a dar una historia, incluso los dichos oscuros de los viejos tiempos;

3 Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,

Que han venido a nuestro oído y a nuestro conocimiento, tal como nos fueron dados por nuestros padres.

4 Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.

No los mantendremos en secreto de nuestros hijos; aclararemos a la generación venidera las alabanzas del Señor y su fortaleza, y las grandes obras de asombro que ha hecho.

5 Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,

Puso un testigo en Jacob, e hizo una ley en Israel; que él dio a nuestros padres para que pudieran darles conocimiento de ellos a sus hijos;

6 Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.

Para que la generación venidera pueda tener conocimiento de ellos, incluso de los hijos del futuro, que les den a conocer a sus hijos;

7 Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;

Para que pongan su esperanza en Dios, y no dejen que las obras de Dios se salgan de sus mentes, sino que guarden sus leyes;

8 Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.

y no sean como sus padres, una generación dura e incontrolada; una generación cuyo corazón era duro, cuyo espíritu no era fiel a Dios.

9 Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.

Los hijos de Efraín, armados con arcos, volvieron las espaldas en el día de la pelea.

10 Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.

No fueron gobernados por la palabra de Dios, y no quisieron ir en el camino de su ley;

11 Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.

Dejaron sus obras fuera de su memoria, y las maravillas que les había hecho ver.

12 Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

Hizo grandes obras delante de sus padres, en la tierra de Egipto, en los campos de Zoán.

13 Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

El mar fue cortado en dos para que pudieran pasar; las aguas se juntaron de lado a lado.

14 Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

Durante el día los guiaba en la nube, y durante toda la noche con una luz de fuego.

15 Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

Las rocas del desierto fueron quebradas por su poder, y él les dio a beber como de las aguas profundas.

16 Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

Hizo salir arroyos de la peña; y las aguas descender como ríos.

17 Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

Y siguieron pecando contra él aún más, apartándose del Altísimo en el desierto;

18 Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

Probando a Dios en sus corazones, pidiendo carne por su deseo.

19 En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"

Dijeron palabras crueles contra Dios, diciendo: ¿Puede Dios preparar una mesa en el desierto?

20 "Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"

Mira, la roca fue cortada por su poder, por lo que el agua salió corriendo, y arroyos desbordantes; ¿él puede darnos pan? ¿es capaz de obtener carne para su gente?

21 Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

Así que estas cosas vinieron a oídos del Señor, y él se enojó; y se encendió un fuego contra Jacob, y vino la ira contra Israel;

22 Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

Porque no tenían fe en Dios, ni esperanza en su salvación.

23 Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

Y dio órdenes a las nubes en lo alto, y las puertas del cielo estaban abiertas;

24 Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

Y envió como lluvia de maná, y les dio el grano del cielo.

25 De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

El hombre tomó parte en el alimento de los ángeles; les envió carne en toda su medida.

26 Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

Envió un viento del este del cielo, impulsando el viento del sur con su poder.

27 Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

Envió carne sobre ellos como el polvo, y aves emplumadas como la arena del mar,

28 Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

Y él dejó que baje a su lugar de descanso, alrededor de sus tiendas.

29 Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

Así que tenían comida y estaban llenos; porque él les dio su deseo;

30 Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

Pero no se apartaron de sus deseos; y mientras la comida todavía estaba en sus bocas,

31 Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

Vino sobre ellos la ira de Dios, y mató a los más robustos, y acabó con los jóvenes de Israel.

32 Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

Por todo esto siguieron pecando aún más, y no tuvieron fe en sus grandes maravillas.

33 Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

Así que sus días fueron desperdiciados como un aliento, y sus años en problemas.

34 Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

Cuando les mandó la muerte, lo buscaron; entonces se volvían a él buscándolo con cuidado;

35 Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

Entonces se acordaban que Dios era su Roca, y el Dios Altísimo su salvador.

36 Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

Pero sus labios y lengua le eran falsos;

37 Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

Y sus corazones no estaban bien con él, y no guardaron su pacto con él.

38 Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

Pero él, lleno de piedad, tiene perdón por el pecado, y no pone fin al hombre: frecuentemente retracta su ira, y no se enoja violentamente.

39 Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.

Así que tuvo en cuenta que ellos eran solo carne; un aliento que se va rápidamente, y no volverá.

40 Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

¡Con qué frecuencia iban contra él en el desierto. y le daban motivo de aflicción en el desierto!

41 Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

Otra vez pusieron a Dios a prueba, y le dieron dolor al Santo de Israel.

42 Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

No tuvieron en cuenta el trabajo de su mano, ni el día en que los quitó del poder de sus enemigos;

43 En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

cómo hizo sus señales en Egipto, y sus maravillas en el campo de Zoán;

44 Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

De modo que sus ríos se convirtieron en sangre, y no pudieron beber de sus arroyos.

45 Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

Envió diferentes tipos de moscas entre ellos, envenenando su carne; y ranas para su destrucción.

46 Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

El dio el aumento de sus campos a los gusanos, los frutos de su industria a los saltamontes.

47 Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

Envió hielo para la destrucción de sus vides; sus árboles fueron dañados por el frío glacial.

48 Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

Hielo fue llovido sobre su ganado; tormentas eléctricas enviaron destrucción entre las bandadas.

49 En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

Envió sobre ellos el ardor de su ira, su amargo disgusto, y liberó ángeles malvados entre ellos.

50 Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

Dejó que su ira se saliera con la suya; él no retuvo su alma de la muerte, sino que dio su vida a la enfermedad.

51 Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

Él dio a la destrucción a todos los primeros hijos de Egipto; los primeros frutos de su fuerza en las tiendas de Cam;

52 Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

Pero él tomó a su pueblo como ovejas, y los guió en la tierra desolada como un rebaño.

53 Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

Los llevó a salvo para que no tuvieran miedo; pero sus enemigos estaban cubiertos por el mar.

54 Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

Y él fue su guía a su tierra santa, hasta el monte que su diestra había hecho suyo;

55 Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

Expulsando naciones delante de ellos, marcando la línea de su herencia, y dando a las personas de Israel sus tiendas para un lugar de descanso.

56 Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

Pero ellos se amargaron contra el Dios Altísimo, lo probaron y no guardaron sus leyes;

57 Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

Sus corazones se volvieron atrás y falsos como sus padres; fueron convertidos a un lado como un arco retorcido.

58 Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

Le enojaron con sus altares paganos; adorando ídolos, lo provocaron a celos.

59 God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

Cuando esto llegó a oídos de Dios, se enojó mucho y abandonó a Israel por completo;

60 Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

Y se fué del lugar santo en Silo, la tienda que había puesto entre los hombres;

61 Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

Y permitió que sus enemigos capturaran él símbolo de su poder y gloria.

62 Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

Él entregó a su pueblo a la espada, y se enojó con su pueblo.

63 Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

Sus jóvenes fueron quemados en el fuego; y sus vírgenes no fueron alabadas en la canción de la novia.

64 Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

Sus sacerdotes fueron muertos a espada, y sus viudas no lloraron por ellos.

65 Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

Entonces el Señor era como el que se despierta del sueño, y como un hombre fuerte que clama por el vino.

66 Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

Sus enemigos fueron rechazados por sus golpes y avergonzados para siempre.

67 Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

Y puso la tienda de José a un lado, y no tomó la tribu de Efraín;

68 Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

Pero él tomó la tribu de Judá para sí, y el monte de Sión, en el cual tuvo placer.

69 Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.

E hizo su lugar santo como el alto cielo, como la tierra que él fija para siempre.

70 En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,

Tomó a David para que fuera su siervo, y lo llevó del lugar de las ovejas;

71 En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.

De cuidar las ovejas que daban leche, lo llevó a dar de comer a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.

72 Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!

Y David cuido del pueblo de Dios. Los cuido y dirigió con mano hábil y corazón sincero.