Psalmen 78

1 Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;

Pazljivo prisluhni, oh moje ljudstvo, k moji postavi, nagni svoja ušesa k besedam iz mojih ust.

2 Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!

Svoja usta bom odprl v prispodobi, izrekel bom temne govore od davnine,

3 Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,

ki smo jih slišali in poznali in so nam jih naši očetje povedali.

4 Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.

Ne bomo jih skrili pred njihovimi otroki, prikazujoč prihajajočemu rodu Gospodove hvalnice in njegovo moč ter njegova čudovita dela, ki jih je storil.

5 Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,

Kajti osnoval je pričevanje v Jakobu in določil postavo v Izraelu, ki jo je zapovedal našim očetom, da bi jo lahko naredili znano svojim otrokom,

6 Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.

da bi jih prihajajoči rod lahko spoznal, celó otroci, ki naj bi bili rojeni, ki naj bi vstali in jih oznanili svojim otrokom,

7 Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;

da bi svoje upanje lahko usmerili v Boga in ne bi pozabili Božjih del, temveč bi se držali njegovih zapovedi

8 Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.

in bi ne bili kakor njihovi očetje, trmoglav in uporen rod, rod, ki svojega srca ni pravilno postavil in čigar duh z Bogom ni bil neomajen.

9 Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.

Efrájimovi otroci, ki so bili oboroženi in nosili loke, so se na dan bitke obrnili nazaj.

10 Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.

Niso ohranjali Božje zaveze in odklanjali so se ravnati po njegovi postavi

11 Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.

in pozabili so njegova dela in njegove čudeže, ki jim jih je pokazal.

12 Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

Čudovite stvari je storil v očeh njihovih očetov v egiptovski deželi, na polju Coana.

13 Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

Razdelil je morje, jih pripravil, da so prešli skozenj in storil je, da so vode stale kakor kup.

14 Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

Tudi podnevi jih je vodil z oblakom in vso noč z ognjeno svetlobo.

15 Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

Razklal je skale v divjini in jim dal piti kakor iz velikih globin.

16 Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

Tudi vodne tokove je privedel iz skale in storil, da so vode tekle kakor reke.

17 Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

V divjini pa so še bolj grešili zoper njega z izzivanjem Najvišjega.

18 Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

V svojem srcu so skušali Boga z zahtevanjem jedi za svoje poželenje.

19 En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"

Da, govorili so zoper Boga; rekli so: »Ali Bog lahko oskrbi mizo v divjini?«

20 "Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"

Glej, udaril je skalo, da so pridrle vode in vodotoki so preplavili, ali lahko da tudi kruh? Ali za svoje ljudstvo lahko priskrbi meso?

21 Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

Torej Gospod je to slišal in je bil ogorčen, tako je bil zoper Jakoba vžgan ogenj in tudi jeza je prišla zoper Izrael,

22 Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

ker niso verovali v Boga in niso zaupali v njegovo rešitev duš,

23 Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

čeprav je zapovedal oblakom od zgoraj in odprl vrata nebes

24 Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

in je nanje deževal mano za jed ter jim dajal od nebeškega žita.

25 De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

Človek je jedel hrano angelov. Poslal jim je mesa do sitosti.

26 Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

Vzhodniku je velel, da zapiha na nebu in s svojo močjo je privedel južni veter.

27 Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

Prav tako je nanje deževal meso kakor prah in operjeno perjad podobno kakor morski pesek.

28 Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

Dopustil jim je pasti v sredo njihovega tabora, okoli njihovih prebivališč.

29 Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

Tako so jedli in bili popolnoma nasičeni, kajti izročil jim je njihovo lastno željo;

30 Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

niso bili odvrnjeni od svoje želje. Vendar ko je bila njihova jed še v njihovih ustih,

31 Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

je nadnje prišel Božji bes in pokončal najdebelejše izmed njih in z udarcem zrušil izbrane Izraelove ljudi.

32 Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

Kajti vsi ti so še vedno grešili in niso verovali zaradi njegovih čudovitih del.

33 Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

Zato je njihove dneve použil v ničevosti in njihova leta v muki.

34 Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

Ko jih je ubijal, potem so ga iskali in vrnili so se ter zgodaj poizvedovali za Bogom.

35 Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

Spomnili so se, da je bil Bog njihova skala in vzvišeni Bog njihov odkupitelj.

36 Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

Kljub temu so se mu prilizovali s svojimi usti in mu lagali s svojimi jeziki.

37 Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

Kajti njihovo srce ni bilo popolnoma z njim niti niso bili neomajni v njegovi zavezi.

38 Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

Toda on, ki je poln sočutja, je odpustil njihovo krivičnost in jih ni uničil. Da, svojo jezo je pogosto obrnil proč in ni razvnel vsega svojega besa.

39 Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.

Kajti spomnil se je, da so bili samo meso, veter, ki premine in ne prihaja ponovno.

40 Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

Kako pogosto so ga dražili v divjini in ga žalostili v puščavi!

41 Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

Da, obrnili so se nazaj in skušali Boga in omejevali Svetega Izraelovega.

42 Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

Niso se spomnili njegove roke niti dneva, ko jih je osvobodil pred sovražnikom.

43 En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

Kako je v Egiptu izvršil svoja znamenja in svoje čudeže na polju Coana

44 Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

in njihove reke spremenil v kri in njihove potoke, da niso mogli piti.

45 Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

Mednje je poslal številne vrste muh, ki so jih požirale in žabe, ki so jih uničevale.

46 Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

Tudi njihov prirastek je dal gosenici in njihov trud leteči kobilici.

47 Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

Njihove trte je uničil s točo in njihove egiptovske smokve z zmrzaljo.

48 Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

Tudi njihovo živino je predal toči in njihove trope vročim strelam.

49 En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

S pošiljanjem zlih angelov mednje je nanje vrgel okrutnost svoje jeze, bes, ogorčenost in stisko.

50 Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

Pripravil je pot svoji jezi, njihovi duši ni prizanesel pred smrtjo, temveč je njihovo življenje odstopil kužni bolezni

51 Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

in udaril vsakega prvorojenca v Egiptu, njihovo glavno moč v Hamovih šotorih.

52 Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

Toda svojemu lastnemu ljudstvu je storil, da gredo naprej kakor ovce in po divjini jih je usmerjal kakor trop.

53 Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

Vodil jih je varno, tako da se niso bali, toda njihove sovražnike je preplavilo morje.

54 Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

Privedel jih je do meje svojega svetišča, celo k tej gori, ki jo je pridobila njegova desnica.

55 Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

Pred njimi je spodil tudi pogane in jim z mejno črto razdelil dediščino in Izraelovim rodovom storil, da prebivajo v svojih šotorih.

56 Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

Kljub temu so skušali in dražili najvišjega Boga in se niso držali njegovih pričevanj,

57 Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

temveč so se obrnili nazaj in postopali nezvesto kakor njihovi očetje. Obrnjeni so bili na stran kakor varljiv lok.

58 Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

Kajti s svojimi visokimi mesti so ga dražili do jeze in s svojimi rezanimi podobami so ga pripravili do ljubosumnosti.

59 God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

Ko je Bog to slišal, je bil ogorčen in silno preziral Izraela,

60 Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

tako da je zapustil bivališče v Šilu, šotorsko svetišče, ki ga je postavil med ljudmi

61 Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

in svojo moč izročil v ujetništvo in svojo slavo v sovražnikovo roko.

62 Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

Svoje ljudstvo je izročil meču in ogorčen je bil nad svojo dediščino.

63 Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

Ogenj je použil njihove mladeniče in njihove mladenke niso bile omožene.

64 Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

Njihovi duhovniki so padli pod mečem in njihove vdove niso pripravile objokovanja.

65 Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

Potem se je Gospod prebudil kakor iz spanja in kakor mogočen človek, ki vzklika zaradi vina.

66 Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

Svoje sovražnike je udaril v njihove zadnje dele. Postavil jih je v neprestano grajo.

67 Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

Poleg tega je odklonil Jožefovo šotorsko svetišče in ni izbral Efrájimovega rodu,

68 Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

temveč je izbral Judov rod, goro Sion, ki jo je ljubil.

69 Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.

Svoje svetišče je zgradil kakor visoke palače, kakor zemljo, ki jo je utrdil na veke.

70 En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,

Poleg tega je izbral svojega služabnika Davida in ga vzel od ovčjih staj.

71 En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.

Od sledenja brejim ovcam z mladiči ga je privedel, da pase Jakoba, njegovo ljudstvo in Izraela, njegovo dediščino.

72 Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!

Tako jih je hranil glede na neokrnjenost svojega srca in jih usmerjal s spretnostjo svojih rok.