Psalmen 78

1 Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;

Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

2 Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!

Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

3 Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,

Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.

4 Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.

Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

5 Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,

Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

6 Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.

Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;

7 Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;

Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

8 Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.

Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

9 Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.

Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

10 Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.

[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

11 Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.

Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

12 Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

13 Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

14 Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

15 Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

16 Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

17 Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

18 Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

19 En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"

I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

20 "Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"

Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

21 Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

22 Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

23 Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

24 Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

25 De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

26 Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

27 Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

28 Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

29 Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

30 Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;

31 Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

32 Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

33 Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

34 Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

35 Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

36 Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

37 Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

38 Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

39 Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.

Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

40 Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!

41 Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

42 Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

43 En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

44 Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.

45 Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

46 Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

47 Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

48 Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.

49 En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

50 Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

51 Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;

52 Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

53 Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

54 Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

55 Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

56 Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

57 Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

58 Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

59 God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

60 Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;

61 Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

62 Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

63 Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

64 Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

65 Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

66 Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

67 Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

68 Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

69 Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.

I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

70 En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,

Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

71 En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.

Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

72 Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!

A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.