Psalmen 77
1 Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!
Načelniku godbe, naslednikov Idutunskih; psalm Asafov. Glas moj gre do Boga, ko zavpijem; glas moj do Boga, da nagne uho k meni.
2 Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.
Ob času stiske svoje iščem Gospoda; roka moja je ponoči polita neprestano, duša moja se brani pripustiti tolažbo.
3 Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.
Spominjam se Boga, ko trepetam in stokam; premišljam, ko duh moj omaguje presilno.
4 Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.
Ko mi ne daš zatisniti očî, zbegan sem, tako da povedati ne morem.
5 Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;
Čase premišljujem starodavne, prejšnjih vekov leta.
6 Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.
Spominjam se godbe svoje ponočnje; v srci svojem premišljam, in duh moj preiskuje govoreč:
7 Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;
Ali bi vekomaj zametal Gospod; ali ne bode dalje dobrovoljen?
8 Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;
Ali bi vekomaj opešala milost njegova; konec bilo govora od roda do roda?
9 Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?
Ali bi bil pozabil Bog mogočni deliti milost; ali bi zapiral v jezi usmiljenje svoje?
10 Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!
Slednjič pravim: To me slabi, ko se je izpremenila Najvišjega desnica.
11 Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;
Spominjal so bodem dejanj Gospodovih; dà, spominjal se bodem od starodavnosti vseh čudežev tvojih.
12 Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.
In premišljal bodem vsakatero délo tvoje; o dejanjih tvojih bodem pripovedoval:
13 Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!
O Bog, v svetosti je steza tvoja, kdo je Bog mogočni kakor Bog?
14 Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!
Ti, o Bog mogočni, čudoviti, pokazal si moč svojo na narodih.
15 Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!
Rešil si z roko ljudstvo svoje, sinove Jakobove, tudi Jožefa.
16 De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;
Videle so te vode, Bog, videle so te vode in se tresle, dà, potresla so se brezna.
17 De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.
Izlili so oblaki vode, glas so zagnali gornji oblaki; priletele so tudi pušice tvoje.
18 Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!
Bobnel je grom tvoj v tistem krogu, razsvetljali so bliski vesoljni svet; potresla se je zemlja in trepetala.
19 Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!
Skozi morje pot tvoja, in steza tvoja skozi prostorne vode, kjer sledovi tvoji niso znani,
20 Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!
Vodil si kakor čedo ljudstvo svoje, po Mojzu in Aronu.
