Psalmen 77
1 Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!
S svojim glasom sem klical k Bogu, celó s svojim glasom k Bogu in mi je prisluhnil.
2 Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.
Na dan svoje stiske sem iskal Gospoda. Moja vnetja so se gnojila ponoči in niso odnehala. Moja duša je odklanjala, da bi bila potolažena.
3 Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.
Spomnil sem se Boga in bil vznemirjen. Pritoževal sem se in moj duh je bil nadvladan. (Sela)
4 Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.
Moje oči držiš budne. Tako sem vznemirjen, da ne morem govoriti.
5 Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;
Preudarjal sem [o] dneh iz davnine, letih starodavnih časov.
6 Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.
Spominjam se svoje pesmi ponoči. Posvetujem se s svojim lastnim srcem in moj duh je storil marljivo preiskavo.
7 Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;
›Ali bo Gospod za vedno zavračal ali ne bo več naklonjen?
8 Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;
Je njegovo usmiljenje popolnoma odšlo za vedno? Ali njegova obljuba odpove na vékomaj?
9 Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?
Je Bog pozabil biti milostljiv? Ali je v jezi zaprl svoja nežna usmiljenja?‹ (Sela)
10 Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!
Rekel sem: »To je moja šibkost, toda spominjal se bom let desnice Najvišjega.«
11 Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;
Spominjal se bom Gospodovih del. Zagotovo se bom spominjal tvojih čudežev od davnine.
12 Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.
Premišljeval bom tudi o vsem tvojem delu in govoril o tvojih dejanjih.
13 Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!
Tvoja pot, oh Bog, je v svetišču. Kdo je tako velik Bog kakor naš Bog?
14 Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!
Ti si Bog, ki dela čudeže. Med ljudstvom si oznanil svojo moč.
15 Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!
S svojim laktom si odkupil svoje ljudstvo, Jakobove in Jožefove sinove. (Sela)
16 De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;
Vode so te videle, oh Bog, vode so te videle, bile so prestrašene. Tudi globine so bile vznemirjene.
17 De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.
Oblaki so izlivali vodo, nebo je pošiljalo zvok, tudi tvoje puščice so šle daleč.
18 Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!
Zvok tvojega groma je bil na nebu, bliski so razsvetljevali zemeljski [krog], zemlja je trepetala in se tresla.
19 Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!
Tvoja pot je na morju in tvoja steza v velikih vodah in tvoje stopinje niso znane.
20 Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!
Svoje ljudstvo vodiš kakor trop z Mojzesovo in Aronovo roko.
