Psalmen 77
1 Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!
Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.
2 Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.
Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.
3 Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.
Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)
4 Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.
Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.
5 Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;
Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.
6 Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.
Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.
7 Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;
Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?
8 Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;
Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?
9 Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?
Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)
10 Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!
Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.
11 Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;
Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.
12 Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.
Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.
13 Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!
Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?
14 Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!
Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.
15 Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!
Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)
16 De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;
Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.
17 De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.
Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.
18 Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!
Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.
19 Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!
I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.
20 Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!
Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.
