Psalmen 77
1 Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!
Alang sa pangulong musikero; sunod sa istilo ni Jedutun. Ang salmo ni Asaf. Magtawag ako sa Dios uban sa akong tingog; tawgon ko ang Dios uban sa akong tingog, ug ang akong Dios makadungog kanako.
2 Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.
Sa adlaw sa akong kalisdanan nangita ako sa Ginoo; sa kagabhion akong gibayaw ang akong mga kamot, ug dili gayod kini makapoyan. Midumili ang akong kalag nga mahupay.
3 Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.
Naghunahuna ako sa Dios sa dihang ako nag-agulo; naghunahuna ako kaniya sa dihang ako naluya. (Selah)
4 Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.
Imong giablihan ang akong mga mata; dili ako makasulti sa hilabihang kalibog.
5 Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;
Naghunahuna ako sa nangaging mga adlaw, mahitungod sa mga adlaw nga dugay nang milabay.
6 Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.
Sa kagabhion nahinumdoman ko ang usa ka awit nga kaniadto akong giawit. Gipamalandongan ko pag-ayo ug gisulayan sa pagsabot kung unsa ang nahitabo.
7 Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;
Isalikway ba ako sa Dios sa kahangtoran? Dili na ba siya magpakita kanako ug pabor?
8 Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;
Ang iya bang pagkamatinud-anon sa kasabotan mawala na sa hingpit? Napakyas ba ang iyang saad sa kahangtoran?
9 Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?
Nakalimot ba ang Dios nga magmaluluy-on? Nasirad-an na ba sa iyang kapungot ang iyang kahangawa? (Selah)
10 Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!
Miingon ako, “Mao kini ang akong kagul-anan: ang pagkausab sa tuong kamot sa Labing Halangdon nganhi kanato.”
11 Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;
Apan akong hinumdoman ang imong mga buhat, O Yahweh; hunahunaon ko ang imong kahibulongan nga mga buhat kaniadto.
12 Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.
Pamalandongan ko ang imong mga buhat ug pagahunahunaon ko kini.
13 Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!
Ang imong pamaagi, O Dios, balaan; unsa nga dios ang ikatandi sa atong bantogang Dios?
14 Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!
Ikaw ang Dios nga naghimo sa mga kahibulongan; gipakita mo sa katawhan ang imong kusog.
15 Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!
Gihatagan mo ug kadaogan ang imong katawhan pinaagi sa imong dakong gahom— ang mga kaliwat ni Jacob ug ni Jose. (Selah)
16 De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;
Ang katubigan nakakita kanimo, O Dios; ang katubigan nakakita kanimo, ug nangahadlok (sila) ang kinahiladman nangurog.
17 De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.
Ang mga panganod nagbubo ug tubig; ang mapanganorong kawanangan naghatag ug tingog; ang imong mga pana nanagpanglupad.
18 Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!
Ang imong gadalugdog nga tingog madungog diha sa hangin; ang kilat midan-ag sa kalibotan, ang yuta mikurog ug nauyog.
19 Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!
Ang imong dalan diha sa dagat ug ang imong agianan diha sa dagkong mga tubig, apan ang imong mga tunob dili makita.
20 Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!
Gigiyahan mo ang imong katawhan sama sa panon pinaagi sa kamot ni Moises ug ni Aaron.
