Psalmen 74
1 Een leerdicht van Asaf. O God, waarom zoudt Gij ons voor altijd verstoten, Zou uw toorn blijven woeden tegen de kudde uwer weide?
| משכיל לאסף למה אלהים זנחת לנצח יעשן אפך בצאן מרעיתך׃ |
2 Gedenk toch uw volk, dat Gij U eens hebt verworven, De stam, die Gij hebt verlost als uw erfdeel, De Sionsberg, Die Gij U tot woonplaats verkoost!
| זכר עדתך קנית קדם גאלת שבט נחלתך הר ציון זה שכנת בו׃ |
3 Ach, richt toch uw schreden naar de onherstelbare puinen; Heel het heiligdom is door den vijand vernield.
| הרימה פעמיך למשאות נצח כל הרע אויב בקדש׃ |
4 Uw haters joelden in uw heilige tent, En hebben er hun banieren geplant.
| שאגו צרריך בקרב מועדך שמו אותתם אתות׃ |
5 Ze hakten de friezen boven de ingangen stuk, Zoals een bijl in het kreupelhout woedt.
| יודע כמביא למעלה בסבך עץ קרדמות׃ |
6 Ze hebben het drijfwerk in stukken geslagen, Met bijl en houweel het vernield;
| ועת פתוחיה יחד בכשיל וכילפת יהלמון׃ |
7 Uw heiligdom in brand gestoken, De woonplaats van uw Naam tot de grond toe ontwijd.
| שלחו באש מקדשך לארץ חללו משכן שמך׃ |
8 Ze zeiden: "Wij zullen alles verwoesten, Alle godshuizen verbranden door ‘t hele land!"
| אמרו בלבם נינם יחד שרפו כל מועדי אל בארץ׃ |
9 Wij zien geen voortekens meer, en er is geen profeet, Niemand onder ons, die kan zeggen: Hoelang nog!
| אותתינו לא ראינו אין עוד נביא ולא אתנו ידע עד מה׃ |
10 Ja, hoelang nog, o God, zal de vijand U honen, De vijand maar altijd uw Naam blijven lasteren?
| עד מתי אלהים יחרף צר ינאץ אויב שמך לנצח׃ |
11 Waarom trekt Gij uw hand van ons terug, En houdt Gij uw rechter in uw boezem verborgen?
| למה תשיב ידך וימינך מקרב חוקך כלה׃ |
12 Gij zijt toch van ouds onze Koning, o God, Die op aarde altijd de zege bevocht:
| ואלהים מלכי מקדם פעל ישועות בקרב הארץ׃ |
13 Gij hebt de zee opgezweept door uw kracht, Op het water de schedels der draken verpletterd;
| אתה פוררת בעזך ים שברת ראשי תנינים על המים׃ |
14 Gij hebt Liwjatan zijn koppen verbrijzeld, En hem een prooi der jakhalzen gemaakt.
| אתה רצצת ראשי לויתן תתננו מאכל לעם לציים׃ |
15 Gij liet bronnen en beken ontspringen, Maar eeuwige stromen verdrogen.
| אתה בקעת מעין ונחל אתה הובשת נהרות איתן׃ |
16 Door U kwam de dag, door U kwam de nacht, Gij hebt de maan en de zon haar plaatsen bereid.
| לך יום אף לך לילה אתה הכינות מאור ושמש׃ |
17 Gij hebt al de grenzen der aarde gesteld, Zomer en winter, Gij hebt ze gemaakt!
| אתה הצבת כל גבולות ארץ קיץ וחרף אתה יצרתם׃ |
18 Denk aan dit alles, o Jahweh, als de vijand blijft honen, Een waanzinnig volk uw Naam blijft lasteren!
| זכר זאת אויב חרף יהוה ועם נבל נאצו שמך׃ |
19 Geef, die U loven, niet prijs aan de beesten, En vergeet uw ongelukkigen niet voor altoos.
| אל תתן לחית נפש תורך חית ענייך אל תשכח לנצח׃ |
20 Zie neer op uw verbond, en houd het gestand: Het rampzalige Land is een oord van verdrukking!
| הבט לברית כי מלאו מחשכי ארץ נאות חמס׃ |
21 Laat de vertrapte niet onverhoord gaan, Maar de verdrukte en arme uw Naam verheerlijken.
| אל ישב דך נכלם עני ואביון יהללו שמך׃ |
22 Sta op, o God, en verdedig uw zaak, Gedenk, hoe die dwazen U steeds blijven honen;
| קומה אלהים ריבה ריבך זכר חרפתך מני נבל כל היום׃ |
23 Vergeet het geschreeuw van uw vijanden niet, Het geloei van uw haters, dat altijd maar raast!
| אל תשכח קול צרריך שאון קמיך עלה תמיד׃ |
