Psalmen 74
1 Een leerdicht van Asaf. O God, waarom zoudt Gij ons voor altijd verstoten, Zou uw toorn blijven woeden tegen de kudde uwer weide?
O God, why have thou cast off forever? Why does thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
2 Gedenk toch uw volk, dat Gij U eens hebt verworven, De stam, die Gij hebt verlost als uw erfdeel, De Sionsberg, Die Gij U tot woonplaats verkoost!
Remember thy congregation, which thou have gotten of old, which thou have redeemed to be the tribe of thine inheritance, and mount Zion, at which thou have dwelt.
3 Ach, richt toch uw schreden naar de onherstelbare puinen; Heel het heiligdom is door den vijand vernield.
Lift up thy feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.
4 Uw haters joelden in uw heilige tent, En hebben er hun banieren geplant.
Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly. They have set up their ensigns for signs.
5 Ze hakten de friezen boven de ingangen stuk, Zoals een bijl in het kreupelhout woedt.
They seemed as men who lifted up axes upon a thicket of trees.
6 Ze hebben het drijfwerk in stukken geslagen, Met bijl en houweel het vernield;
And now they break down all the carved work of it with hatchet and hammers.
7 Uw heiligdom in brand gestoken, De woonplaats van uw Naam tot de grond toe ontwijd.
They have set thy sanctuary on fire. They have profaned the dwelling-place of thy name to the ground.
8 Ze zeiden: "Wij zullen alles verwoesten, Alle godshuizen verbranden door ‘t hele land!"
They said in their heart, Let us make havoc of them altogether. They have burned up all the meeting-places of God in the land.
9 Wij zien geen voortekens meer, en er is geen profeet, Niemand onder ons, die kan zeggen: Hoelang nog!
We do not see our signs. There is no more any prophet, nor is there among us he who knows how long.
10 Ja, hoelang nog, o God, zal de vijand U honen, De vijand maar altijd uw Naam blijven lasteren?
How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name forever?
11 Waarom trekt Gij uw hand van ons terug, En houdt Gij uw rechter in uw boezem verborgen?
Why do thou draw back thy hand, even thy right hand? Remove it from the midst of thy bosom.
12 Gij zijt toch van ouds onze Koning, o God, Die op aarde altijd de zege bevocht:
Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
13 Gij hebt de zee opgezweept door uw kracht, Op het water de schedels der draken verpletterd;
Thou divided the sea by thy strength. Thou break the heads of the sea-monsters in the waters.
14 Gij hebt Liwjatan zijn koppen verbrijzeld, En hem een prooi der jakhalzen gemaakt.
Thou break the heads of leviathan in pieces. Thou gave him to be food to the people inhabiting the wilderness.
15 Gij liet bronnen en beken ontspringen, Maar eeuwige stromen verdrogen.
Thou split fountain and flood. Thou dried up mighty rivers.
16 Door U kwam de dag, door U kwam de nacht, Gij hebt de maan en de zon haar plaatsen bereid.
The day is thine; the night is also thine. Thou have prepared the light and the sun.
17 Gij hebt al de grenzen der aarde gesteld, Zomer en winter, Gij hebt ze gemaakt!
Thou have set all the borders of the earth. Thou have made summer and winter.
18 Denk aan dit alles, o Jahweh, als de vijand blijft honen, Een waanzinnig volk uw Naam blijft lasteren!
Remember this, that the enemy has reproached, O Jehovah, and that a foolish people has blasphemed thy name.
19 Geef, die U loven, niet prijs aan de beesten, En vergeet uw ongelukkigen niet voor altoos.
O deliver not the soul of thy turtle-dove to the wild beast. Forget not the life of thy poor forever.
20 Zie neer op uw verbond, en houd het gestand: Het rampzalige Land is een oord van verdrukking!
Have respect to the covenant, for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
21 Laat de vertrapte niet onverhoord gaan, Maar de verdrukte en arme uw Naam verheerlijken.
O let not he who is oppressed return ashamed. Let a poor and needy man praise thy name.
22 Sta op, o God, en verdedig uw zaak, Gedenk, hoe die dwazen U steeds blijven honen;
Arise, O God, plead thine own cause. Remember how the foolish man reproaches thee all the day.
23 Vergeet het geschreeuw van uw vijanden niet, Het geloei van uw haters, dat altijd maar raast!
Forget not the voice of thine adversaries. The tumult of those who rise up against thee ascends continually.
