Psalmen 73
1 Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!
MELEL, Kot kompoke pan men Ijrael, irail me makelekel nan monion arail.
2 Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!
A nai, ekij ta, a na i kat pan lodi, o I koren ion krijedi ni ai kakakawei.
3 Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;
Pwe I juedeki me aklapalap akan, ni ai kilaner en me japun akn ar pwaidar.
4 Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.
Pwe jota apwal kot lel on irail ni ar pan mela, re kin kelail o war arail wilar melel.
5 Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;
Jota ar apwal kot dueta aramaj tei kan, o re jota pan kalokolok dueta aramaj tei kan.
6 Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.
Ari aklapalap, iei kapwat en tapin wor arail, o arail likau, iei arail tiak weit.
7 De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;
Por en maj arail tikitik o jued kilar ar wilar, o re kin wiada, me re inon ion.
8 Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.
Re kin mamaleki meakaroj, o re kin lokelokaia me jued, o re kin lalaue o lokaia ni ar aklapalap.
9 Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.
Dene arail lokaia tapi jan nanlan, o me irail indinda, dene I eta me pun ni jappa.
10 Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.
I me aramaj akan lokididi on irail; o pil totoia re kin nimala.
11 Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"
Re kin inda: Iaduen, Kot pan kotin injenoki irail? O menda ren me aklapalap irail?
12 Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!
Kilan, iduen me doo jan Kot akan; irail meid pai nin jappa, o re pan kapwapwala.
13 Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:
Iaduen, likamata jota katopa ai kamakelekeladar monion i o kaminela pa i kat ni me pun?
14 De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!
Pwe ran karoj i pan kalokolok, o ni manjan karoj ai kamekam mia.
15 Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;
Koren ion i pil pan indinda dueta irail, a jo, pwe i de pan juedeki japwilim omui jeri kan karoj jan maj kokodo lel met.
16 Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.
I ap madamadaua duen mepukat, pwen dedeki, a i jota kak on.
17 Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:
Nai lao pedelon on mon mol en Kot jaraui o kilaner imwin mo doo jan Kot akan.
18 Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!
Melel kom kotin pwili kin irail edi waja likakerij; kom kotin kapup irail edi on nani pwel.
19 Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:
Iaduen arail madan joredier. Irail lokidokila, o imwila’rail meid kamajapwek.
20 Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!
Main Ieowa, kom kin kotin kawela mom arail nan kanim o dueta auramen.
21 Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,
Ni ai madak nan monion i, o waiwairok nan ai mudilik kan,
22 Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.
I ap diaradar, me nai ol pweipwei men, me jota aja meakot; dueta man amen mo omui.
23 Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;
Ari jo, i pan mimieta re omui kokolata, pwe komui kotin kolekol eta pa i pali maun.
24 Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!
Komui kin kalua ia duen kupur omui, o kom pan kotin kajamo ia nan linan omui.
25 Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!
Ma komui ta ai Kot, i jota pan anane meakot nanlan de jappa.
26 Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.
Ma pali war ai o nen i pan dupokala, pil menda, pwe komui Main Kot kamait pa i o pwaij ai kokolata.
27 Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;
Pwe kom kotin mani irail, me muei jan komui pan lokidokila; Kom pan kotin kajapokela karoj, me wuki wei jan komui.
28 Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!
A iet ai peren, i en teneten on Kot, o i en kaporoporeki Kot leowa, pwen kalok jili omui wia wia kan karoj.
