< Psalmen 73 >

1 Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!
Kun god er Gud imod Israel, imod de rene af Hjertet.
2 Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!
Men jeg — nær vare mine Fødder bøjede af Vejen; mine Skridt vare lige ved at glide ud.
3 Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;
Thi jeg blev nidkær over Daarerne; jeg maatte se, at det gik de ugudelige vel.
4 Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.
Thi der findes intet Baand for dem indtil deres Død, og deres Styrke er vel ved Magt.
5 Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;
De have ikke Møje som andre Folk, og de blive ikke plagede som andre Mennesker.
6 Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.
Derfor har Hovmod prydet dem som en Kæde, Vold skjuler dem som et Smykke.
7 De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;
Deres Øjne staa ud af Fedme; Hjertets Tanker faa Fremgang.
8 Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.
De haane og tale i Ondskab om at øve Vold; fra det høje tale de.
9 Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.
De sætte deres Mund i Himmelen, og deres Tunge farer frem paa Jorden.
10 Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.
Derfor vender deres Folk hid, og Vand i fulde Drag uddrikkes af dem.
11 Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"
Og de sige: Hvorledes skulde Gud vide det? og er der Kundskab hos den Højeste?
12 Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!
Se, disse ere de ugudelige; dog ere de rolige til evig Tid, de forøge deres Gods.
13 Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:
Kun forgæves har jeg renset mit Hjerte og toet mine Hænder i Uskyldighed.
14 De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!
Og dog blev jeg plaget den ganske Dag, og min Straf var der hver Morgen.
15 Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;
Dersom jeg havde sagt: Jeg vil føre saadan Tale; se, da havde jeg handlet troløst imod dine Børns Slægt.
16 Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.
Og jeg tænkte efter for at forstaa det; men det var en Kval i mine Øjne,
17 Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:
indtil jeg gik ind i Guds Helligdomme og gav Agt paa deres Endeligt.
18 Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!
Kun paa slibrige Steder sætter du dem; du lader dem falde til at ødelægges.
19 Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:
Hvorledes ere de i et Øjeblik gaaede til Grunde? de ere omkomne, de have faaet Ende ved Forskrækkelserne.
20 Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!
De ere ligesom en Drøm, naar een er opvaagnet; Herre! naar du opvaagner, vil du foragte deres Billede.
21 Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,
Da mit Hjerte var bittert, og det stak mig i mine Nyrer,
22 Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.
da var jeg ufornuftig og kunde ikke forstaa noget, jeg var som et Dyr for dig.
23 Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;
Men jeg vil stedse blive hos dig; du holder ved min højre Haand.
24 Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!
Du leder mig efter dit Raad, og derefter optager du mig til Ære.
25 Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!
Hvem har jeg i Himlene? og lige med dig har jeg ikke Lyst til noget paa Jorden.
26 Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.
Forsmægter mit Kød og mit Hjerte, saa er Gud mit Hjertes Klippe og min Del evindelig.
27 Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;
Thi se, de som holde sig langt borte fra dig, omkomme; du udrydder hver den, som ved Bolen viger af fra dig.
28 Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!
Men det er mig godt, at Gud er mig nær; jeg har sat mit Haab paa den Herre, Herre, at jeg kan fortælle alle dine Gerninger.

< Psalmen 73 >