Psalmen 7
1 Een klaaglied van David, dat hij Jahweh toezong naar aanleiding van Koesj, den Benjamiet. Jahweh, mijn God, tot U neem ik mijn toevlucht; Help mij, en verlos mij van al mijn vervolgers,
Daid ih Shiggaion laa; Benjamin acaeng Kush ih lokthuihaih to anih mah Angraeng khaeah laa ah sak. Angraeng ka Sithaw, nang khaeah ka buep: kai pacaekthlaek kaminawk boih ban thung hoiah na pahlong ah loe, na loisak ah.
2 Opdat ze mij niet als leeuwen verscheuren, En wegslepen, reddeloos verloren.
To tih ai nahaeloe misa mah kaipui baktiah ka hinghaih to asik pet tih boeh.
3 Jahweh, mijn God, als ik dat zelf heb gedaan, Als er onrecht kleeft aan mijn handen,
Aw Angraeng ka Sithaw, hae hmuen ka sak pongah, ka ban ah zaehaih to oh moeng moe,
4 Als ik kwaad heb vergolden hem, die het mij aandeed, Heb uitgeplunderd, die mij zonder reden bestreed:
kai hoi angdaeh kami khaeah ka sae hmuen to ka sak, ue, takung tidoeh om ai ah, ka misa ih hmuen to ka lomh pae moeng nahaeloe;
5 Laat dan de vijand mij achtervolgen, Totdat hij me grijpt; Mijn leven op de grond vertrappen, Mijn eer vergooien in het slijk.
ka misa mah ka hinghaih to la nasoe loe, pacaekthlaek nasoe; ue, ka hinghaih long ah atii nasoe loe, kai pakoehhaih to maiphu ah suem nasoe. (Selah)
6 Maar nu, o Jahweh, sta op in uw toorn, Verhef U tegen mijn grimmigen vijand; Waak op tot het oordeel, dat Gij zelf hebt gewild,
Aw Angraeng, palungphuihaih hoiah angthawk ah loe, ka misanawk palungphuihaih to pakaa ah: kai han angthawk ah loe, na thuih ih lok baktih toengah lok to takroek ah.
7 Laat de scharen der volken U omringen! Span de vierschaar over haar in den hoge,
Kaminawk loe amkhueng o moe, nang ang ven o; nihcae han hmuensang ah amlaem let ah.
8 Als rechter der volken, o Jahweh; Doe mij recht, Jahweh, naar mijn gerechtigheid En naar de onschuld mijns harten.
Angraeng mah kaminawk to lokcaek tih: aw Angraeng, ka toenghaih hoi kai thungah kaom akoephaih baktih toengah, nang mah lokcaek ah.
9 Maak een einde aan de boosheid der zondaars, Maar laat de rechtvaardige blijven bestaan! Gij zijt het, die harten en nieren doorgrondt, Rechtvaardige God!
Kami poekhaih khenkung, poeksae kami sethaih to boengsak ah loe, katoeng kami to caksak ah: aw katoeng Sithaw, nang loe palungthin ni na khet.
10 Het is God, die mijn schild draagt, Die redt de oprechten van hart;
Poek toeng kaminawk pahlongkung Sithaw loe, kang vaenghaih ah oh.
11 Maar ook een rechtvaardig rechter is God, Een God, wiens gramschap voortdurend blijft dreigen.
Sithaw loe lokcaekkung katoeng ah oh, poeksae kami nuiah loe ni thokkruek palungphuihaih to amtuengsak.
12 Bekeert men zich niet, dan scherpt Hij zijn zwaard, Dan spant en richt Hij zijn boog,
Anih amlaem let ai nahaeloe, angmah ih sumsen to taak tih; angmah ih kalii to takoih ueloe, suem coek tih.
13 Houdt moordende wapens gereed, Maakt zijn pijlen als brandende schichten.
Anih hanah duekhaih hmuennawk to paroep pae moe, pacaekthlaek kaminawk kah hanah angmah ih kaliinawk to pathoep coek boeh.
14 Ziet, die met valsheid bevrucht is en zwanger van onheil, Baart enkel ontgoocheling;
Khenah, anih loe kasae to zokpomh; kasae poekhaih hoiah zokpomh moe, amrohaih to tacawtsak.
15 Die een put graaft en uitdiept, Valt in de kuil, die hij delft.
Anih loe tangqom to takaeh moe, a takaeh ih tangqom thungah krak.
16 Zo keert zijn onrecht op zijn eigen hoofd terug, Valt op eigen schedel zijn misdaad!
A poeksethaih to angmah ih lu nuiah krah let ueloe, minawk nganbawh kana paekhaih doeh a lu nuiah krah lat tih.
17 Dan zal ik Jahweh om zijn gerechtigheid prijzen, De naam van Jahweh, den Allerhoogste, bezingen!
A toenghaih baktih toengah Angraeng to ka saphaw moe, Sang Koek Angraeng ih ahmin pakoehhaih laa to ka sak han.
