Psalmen 69

1 Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De leliën." Van David. Red mij, o God! Want het water staat aan mijn lippen;

Načelniku godbe na šestero strun, pesem Davidova. Reši me, Bog, ker vode mi prihajajo noter do duše,

2 Ik zink in een modderpoel weg, En voel geen grond meer onder de voeten; Ik ben in peilloze wateren geraakt, En de stroom sleurt mij mee.

Pogrezam se v blato pregloboko; kjer ni trdnega pod nogo; zahajam v globočine vodâ; in val poplaveč me požira.

3 Ik ben afgemat van mijn schreien en schor is mijn keel; Mijn ogen staan mat van het staren naar God.

Trudim se vpijoč, suši se grlo moje; oči moje pešajo, ko upam v svojega Boga.

4 Talrijker dan de haren op mijn hoofd, zijn zij, die mij onverdiend haten. Talrijker dan mijn beenderen, die mij bestrijden zonder enige grond; En wat ik niet heb geroofd, Vordert men nog van mij terug.

Več jih je ko glave moje lâs, ki me sovražijo po krivem; mogočneji so, ki me hočejo ubiti, ki so mi sovražniki po krivici; tedaj me silijo vrniti, česar nisem vzel.

5 Gij zoudt het weten, o God, als ik iets dwaas had gedaan, En als ik schuld had, was het U niet verborgen!

O Bog, ti poznaš nespamet mojo, in krivice moje niso ti skrite.

6 Laat dus in mij niet worden beschaamd, Die op U hopen, Heer, Jahweh der heirscharen; In mij niet te schande worden, Die U zoeken, Israëls God!

Ne bodi jih mene sram, kateri čakajo tebe; Gospod, Bog vojnih krdél, rudečica naj ne oblije zaradi mene njih, ki iščejo tebe, Bog Izraelov.

7 Neen, om Uwentwil moet ik schande verduren, En bedekt het schaamrood mijn gelaat!

Ker zavoljo tebe prenašam zasmehovanje; sramota pokriva obličje moje.

8 Ik ben een vreemdeling voor mijn broeders geworden, Een onbekende voor de zonen mijner moeder:

Tujec sem postal bratom svojim, in neznan matere moje sinovom.

9 Want de ijver voor uw huis heeft mij verteerd, Op mij valt de smaad van hen, die U smaden.

Ker gorečnost za hišo tvojo me razjéda, in zasmehovanje njih, ki tebe zasmehujejo, mene zadeva.

10 Als ik ween, en mij door vasten kastijd, Wordt het mij tot schande gerekend;

Ko jokajoč pokorim s postom dušo svojo, tedaj se mi to šteje za najhujšo sramoto.

11 Trek ik het boetekleed aan, Men gaat er mee spotten;

Ko se oblačim v raševino, tedaj sem jim v pregovor.

12 Die in de poort zitten, praten over mij, En de slempers maken er liedjes op.

O meni govoričijo vkup sedeči pri vratih, in pesmi pojó, ko pijejo opojno pijačo.

13 Maar tot U richt ik mijn bede, o Jahweh, In de tijd der genade, o God. Verhoor mij om uw grote ontferming, En om de trouw van uw hulp;

O meni torej je prošnja moja tá do tebe, Gospod: čas je milosti, Bog, po obilnosti milosti svoje usliši me, po blagi zvestobi svoji.

14 Red mij uit de modderpoel en laat mij er niet in verzinken; Verlos mij, en trek mij uit de diepe wateren omhoog!

Potegni me iz blata, in naj se ne pogreznem; otet naj bodem sovražnikov svojih, in iz globočin vodâ.

15 Laat de watervloed mij niet overstelpen, de kolken verzwelgen, De afgrond zijn mond niet boven mij sluiten.

Valovje vodâ naj me poplaveč ne odnese, in globočina naj me ne pogoltne, in jama naj ne zapre ust svojih nad mano.

16 Red mij, Jahweh, naar de goedertierenheid uwer genade, En zie op mij neer naar uw grote ontferming;

Usliši me, Gospod, ker dobra je milost tvoja; po obilosti usmiljenja svojega ozri se v mé.

17 Verberg uw aanschijn niet voor uw dienaar, Verhoor mij spoedig, want het is mij bang om het hart!

In ne skrivaj obličja svojega svojemu hlapcu; ker v stiski sem, hiti, usliši me!

18 Wees mij nabij, en kom mij te hulp, Verlos mij om wille van mijn vijand!

Približaj se duši moji, ótmi jo; zavoljo sovražnikov mojih réši me.

19 Gij kent toch mijn smaad, mijn schaamte en schande, En al mijn verdrukkers staan U voor ogen;

Ti poznaš zasramovanje moje in mojo sramoto ter nečast mojo; pred teboj so vsi sovražniki moji.

20 Gij weet, hoe de smaad mij het hart heeft gebroken, En hoe vertwijfeld ik ben. Ik wachtte op een, die medelijden had, maar er was er geen, Op troosters, maar ik vond ze niet.

Zasramovanje tare srce moje, tako da sem bolan; in ko ga čakam, da bi me miloval, nikogar ni; ali tolažiteljev, vendar ne najdem jih.

21 Ze gaven mij gal in plaats van spijs, En lesten mijn dorst met azijn.

Dà, za živež mi dajó želča, in v žeji moji dajó mi piti octa.

22 Hun tafel worde hun tot een val, Hun offergelagen een strik;

Njih miza bodi pred njimi za zanko, in za povračila, za zadrgo.

23 Laat hun ogen worden beneveld, zodat ze niet zien, En ontwricht hun lenden voor immer;

Otemné naj njih oči, da ne vidijo; in daj, da ledja njih omahujejo neprestano.

24 Stort uw gramschap over hen uit, Uw woede moge hen treffen!

Razlij na nje jezo svojo, in srd tvoj naj jih dohiti.

25 Laat hun kamp tot steppe worden, En niemand hun tenten bewonen.

Pusti naj bodejo njih gradovi, v šatorih njih ne bodi prebivalca.

26 Neen, ze vervolgden nog, dien Gij hadt geslagen, En vergrootten de smarten van die door U was gewond;

Ker preganjajo njega, kateregi si tí udaril, in po bolečini prebodencev tvojih spletajo pripovedke.

27 Stapel de ene schuld op de andere, Zodat ze niet tot uw gerechtigheid komen;

Pridevaj kazen kazni njih krivici, in naj ne pridejo v pravico tvojo.

28 Laat ze uit het boek des levens worden geschrapt, Niet worden opgeschreven met de rechtvaardigen.

Izbrišejo naj se iz življenja knjige, in s pravičnimi naj se ne zapisujejo.

29 Maar hoe ook geplaagd en bedroefd, Uw hulp, o God, zal mij redden!

Jaz pa ubožen in trpeč, blaginja tvoja, Bog, postavila me bode na višavo.

30 Dan zal ik de Naam van God in liederen prijzen, En Hem loven en danken!

Hvalil bodem ime Božje s pesmijo, in poveličeval ga bodem sè zahvaljevanjem,

31 Dit zal Jahweh meer aangenaam zijn dan stieren, Meer dan varren met horens en hoeven.

Kar se bode bolje zdelo Gospodu, ko vol, junec rogat z razklanimi parklji.

32 Verheugt u, ongelukkigen, wanneer gij dit ziet; Zoekt naar God, en uw hart leeft weer op.

Ko bodejo to videli krotki, veselili se bodo; in oživelo bode srce vaše, ki iščete Boga.

33 Want Jahweh hoort de behoeftigen aan, En versmaadt de geknevelden niet.

Ker Gospod se ozira na potrebne, in jetnikov svojih ne zameta.

34 Hemel en aarde moeten Hem loven, De zeeën, met wat er in leeft!

Hvalila ga bodo nebesa in zemlja, morja in karkoli lazi po njih.

35 Want God zal Sion verlossen, En de steden van Juda herbouwen. Men zal daarin terugkeren, En ze bezetten;

Ker Bog otima Sijon in zida z nova mesta Judovska, da stanujejo tam, in podedujejo ono deželo.

36 Het geslacht van zijn dienaars zal ze erven, En wie zijn Naam liefheeft, daar wonen!

Nasledniki, pravim, hlapcev njegovih naj jo posedajo, in ljubitelji imena njegovega naj prebivajo v njej,