Psalmen 69
1 Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De leliën." Van David. Red mij, o God! Want het water staat aan mijn lippen;
To the Chief Musician. On "The Lilies." David’s. Save me, O God, For waters have entered as far as the life;
2 Ik zink in een modderpoel weg, En voel geen grond meer onder de voeten; Ik ben in peilloze wateren geraakt, En de stroom sleurt mij mee.
I have sunk in deep swamp, Where there is no place to stand, I have come into abysses of waters, Where a flood hath overflowed me;
3 Ik ben afgemat van mijn schreien en schor is mijn keel; Mijn ogen staan mat van het staren naar God.
I am weary with mine outcry, Parched is my throat, —Mine eyes have become dim, through waiting for my God.
4 Talrijker dan de haren op mijn hoofd, zijn zij, die mij onverdiend haten. Talrijker dan mijn beenderen, die mij bestrijden zonder enige grond; En wat ik niet heb geroofd, Vordert men nog van mij terug.
More than the hairs of my head, Are they who hate me without cause, —Firmer than my bones, Are they who are my foes for false cause, —What I had not plundered, then, had I to restore.
5 Gij zoudt het weten, o God, als ik iets dwaas had gedaan, En als ik schuld had, was het U niet verborgen!
O God, thou, hast known my folly, And, my wrong-doings, from thee, have not been hid.
6 Laat dus in mij niet worden beschaamd, Die op U hopen, Heer, Jahweh der heirscharen; In mij niet te schande worden, Die U zoeken, Israëls God!
Let them not be ashamed, through me, Who have waited for thee, O My Lord, Yahweh of hosts, —Let them not be confounded, through me, Who are seeking thee, O God of Israel!
7 Neen, om Uwentwil moet ik schande verduren, En bedekt het schaamrood mijn gelaat!
Because, for thy sake, have I borne reproach, Confusion hath covered my face;
8 Ik ben een vreemdeling voor mijn broeders geworden, Een onbekende voor de zonen mijner moeder:
One estranged, have I become, to my own brethren, Yea, an alien, to the sons of my own mother;
9 Want de ijver voor uw huis heeft mij verteerd, Op mij valt de smaad van hen, die U smaden.
Because, zeal for thy house, hath eaten me up, And, the reproaches of them who have reproached thee, have fallen upon me.
10 Als ik ween, en mij door vasten kastijd, Wordt het mij tot schande gerekend;
When I have humbled my soul with fasting, Then hath it turned to my reproach;
11 Trek ik het boetekleed aan, Men gaat er mee spotten;
When I have made my clothing of sackcloth, Then have I served them for a by-word;
12 Die in de poort zitten, praten over mij, En de slempers maken er liedjes op.
They who sit in the gate talk against me, —And [against me are] the songs of them who imbibe strong drink.
13 Maar tot U richt ik mijn bede, o Jahweh, In de tijd der genade, o God. Verhoor mij om uw grote ontferming, En om de trouw van uw hulp;
But, as for me, my prayer shall be unto thee, O Yahweh, in a time of acceptance, O God, in the abounding of thy lovingkindness, answer me with thy saving faithfulness.
14 Red mij uit de modderpoel en laat mij er niet in verzinken; Verlos mij, en trek mij uit de diepe wateren omhoog!
Rescue me out of the mire, lest I sink, Let me be rescued, From my haters, and, From abysses of waters:
15 Laat de watervloed mij niet overstelpen, de kolken verzwelgen, De afgrond zijn mond niet boven mij sluiten.
Let not a flood of waters overflow me, And let not the depth swallow me up, Neither let the well close, over me, her mouth.
16 Red mij, Jahweh, naar de goedertierenheid uwer genade, En zie op mij neer naar uw grote ontferming;
Answer me, O Yahweh, for good is thy lovingkindness, According to the abounding of thy compassions, turn thou towards me:
17 Verberg uw aanschijn niet voor uw dienaar, Verhoor mij spoedig, want het is mij bang om het hart!
Then do not hide thy face from thy servant, Because I am in distress, haste thou—answer me!
18 Wees mij nabij, en kom mij te hulp, Verlos mij om wille van mijn vijand!
Oh draw near unto my soul—redeem it, Because of mine enemies, ransom me.
19 Gij kent toch mijn smaad, mijn schaamte en schande, En al mijn verdrukkers staan U voor ogen;
Thou, knowest my reproach, and my shame, and my confusion, Before thee, are all mine adversaries.
20 Gij weet, hoe de smaad mij het hart heeft gebroken, En hoe vertwijfeld ik ben. Ik wachtte op een, die medelijden had, maar er was er geen, Op troosters, maar ik vond ze niet.
Reproach hath broken my heart, and I am weak, —Though I waited for one to pity me, yet there was none, And for comforters, yet I found not any.
21 Ze gaven mij gal in plaats van spijs, En lesten mijn dorst met azijn.
But they put in my food—poison! And, for my thirst, they gave for my drink—vinegar!
22 Hun tafel worde hun tot een val, Hun offergelagen een strik;
Let their table, before them, become a snare, And unto their friends, a lure;
23 Laat hun ogen worden beneveld, zodat ze niet zien, En ontwricht hun lenden voor immer;
Let their eyes become too dim to see, And, their loins, continually cause thou to shake;
24 Stort uw gramschap over hen uit, Uw woede moge hen treffen!
Pour out over them thine indignation, And let, the glow of thine anger, overtake them:
25 Laat hun kamp tot steppe worden, En niemand hun tenten bewonen.
Let their encampment become desolate, In their tents, be there none to dwell:
26 Neen, ze vervolgden nog, dien Gij hadt geslagen, En vergrootten de smarten van die door U was gewond;
For, whom, thou thyself, hadst smitten, they pursued, And, unto the pain of thy wounded ones, they must needs add.
27 Stapel de ene schuld op de andere, Zodat ze niet tot uw gerechtigheid komen;
Lay punishment on their iniquity, And let them not enter into thy righteousness;
28 Laat ze uit het boek des levens worden geschrapt, Niet worden opgeschreven met de rechtvaardigen.
Let them be blotted out of the book of life, And, with the righteous, let them not be enrolled.
29 Maar hoe ook geplaagd en bedroefd, Uw hulp, o God, zal mij redden!
I, then, am humbled and in pain, Thy salvation, O God, may it set me on high.
30 Dan zal ik de Naam van God in liederen prijzen, En Hem loven en danken!
I will praise the Name of God with a song, And will magnify him with thanksgiving;
31 Dit zal Jahweh meer aangenaam zijn dan stieren, Meer dan varren met horens en hoeven.
So shall it be more pleasing to Yahweh than a bullock of the herd, Showing horn [and] divided hoof.
32 Verheugt u, ongelukkigen, wanneer gij dit ziet; Zoekt naar God, en uw hart leeft weer op.
The humbled have seen—they rejoice! Ye seekers of God, let your heart, then, revive;
33 Want Jahweh hoort de behoeftigen aan, En versmaadt de geknevelden niet.
For, a Hearkener to the needy, is Yahweh, And, his prisoners, hath he not despised.
34 Hemel en aarde moeten Hem loven, De zeeën, met wat er in leeft!
Let the heavens and the earth, praise him, The seas, and everything that creepeth therein.
35 Want God zal Sion verlossen, En de steden van Juda herbouwen. Men zal daarin terugkeren, En ze bezetten;
For, God, will save Zion, And build the cities of Judah, So shall men dwell there, and possess it:
36 Het geslacht van zijn dienaars zal ze erven, En wie zijn Naam liefheeft, daar wonen!
Yea, the seed of his servants, shall inherit it, And, the lovers of his Name, shall settle down therein.
