Psalmen 69
1 Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De leliën." Van David. Red mij, o God! Want het water staat aan mijn lippen;
For the music director. To the tune “Lilies.” A psalm of David. God, please save me, because the water is up to my neck!
2 Ik zink in een modderpoel weg, En voel geen grond meer onder de voeten; Ik ben in peilloze wateren geraakt, En de stroom sleurt mij mee.
I'm sinking deeper into the mud—there's no solid ground for me to stand. I find myself in deep water; floods wash over me.
3 Ik ben afgemat van mijn schreien en schor is mijn keel; Mijn ogen staan mat van het staren naar God.
I'm so tired of screaming out for help my throat is totally raw. My eyes are worn out looking for my God to help me.
4 Talrijker dan de haren op mijn hoofd, zijn zij, die mij onverdiend haten. Talrijker dan mijn beenderen, die mij bestrijden zonder enige grond; En wat ik niet heb geroofd, Vordert men nog van mij terug.
Those who hate me for no reason are more than the number of hairs on my head. Many enemies try to destroy me by telling lies. How can I give back what I didn't steal?
5 Gij zoudt het weten, o God, als ik iets dwaas had gedaan, En als ik schuld had, was het U niet verborgen!
God, you know how foolish I am! My sins are not hidden from you.
6 Laat dus in mij niet worden beschaamd, Die op U hopen, Heer, Jahweh der heirscharen; In mij niet te schande worden, Die U zoeken, Israëls God!
Don't let those who trust you be ashamed because of me, Lord God Almighty. Don't let those who follow you be disgraced because of me, God of Israel.
7 Neen, om Uwentwil moet ik schande verduren, En bedekt het schaamrood mijn gelaat!
For your sake I put up with the insults; my face shows my embarrassment.
8 Ik ben een vreemdeling voor mijn broeders geworden, Een onbekende voor de zonen mijner moeder:
I have become a foreigner to my brother Israelites; a stranger to my very own brothers.
9 Want de ijver voor uw huis heeft mij verteerd, Op mij valt de smaad van hen, die U smaden.
My devotion for your house is burning me up inside; the insults of those who insulted you have fallen on me.
10 Als ik ween, en mij door vasten kastijd, Wordt het mij tot schande gerekend;
I wept and I fasted, but they mocked me;
11 Trek ik het boetekleed aan, Men gaat er mee spotten;
I mourned in sackcloth, but they laughed at me.
12 Die in de poort zitten, praten over mij, En de slempers maken er liedjes op.
People sitting by the town gate gossip about me. I'm the subject of rude songs sung by drunks.
13 Maar tot U richt ik mijn bede, o Jahweh, In de tijd der genade, o God. Verhoor mij om uw grote ontferming, En om de trouw van uw hulp;
But my prayer is to you, Lord, believing this is a good time to respond to me. God, in your wonderful trustworthy love, answer me with your sure salvation.
14 Red mij uit de modderpoel en laat mij er niet in verzinken; Verlos mij, en trek mij uit de diepe wateren omhoog!
Please rescue me from the mud—don't let me sink! Save me from those who hate me and from drowning in the deep waters!
15 Laat de watervloed mij niet overstelpen, de kolken verzwelgen, De afgrond zijn mond niet boven mij sluiten.
Don't let the flood waters wash over me. Don't let the deep waters pull me down. Don't let the grave close over me.
16 Red mij, Jahweh, naar de goedertierenheid uwer genade, En zie op mij neer naar uw grote ontferming;
Please answer my prayers, Lord, for you are good and love me with your trustworthy love; because of your kindness, please help me.
17 Verberg uw aanschijn niet voor uw dienaar, Verhoor mij spoedig, want het is mij bang om het hart!
Don't turn away from me, your servant. Please answer me quickly because I'm in trouble.
18 Wees mij nabij, en kom mij te hulp, Verlos mij om wille van mijn vijand!
Come here and rescue me; set me free from my enemies.
19 Gij kent toch mijn smaad, mijn schaamte en schande, En al mijn verdrukkers staan U voor ogen;
You—you know my shame, my disgrace, my humiliation. You see everything my enemies are doing.
20 Gij weet, hoe de smaad mij het hart heeft gebroken, En hoe vertwijfeld ik ben. Ik wachtte op een, die medelijden had, maar er was er geen, Op troosters, maar ik vond ze niet.
Insults have broken my heart—I am so sick there is no cure. I looked for some sympathy, but there was no one! Nobody showed me any compassion.
21 Ze gaven mij gal in plaats van spijs, En lesten mijn dorst met azijn.
Instead they gave me bitter herbs to eat and vinegar to drink.
22 Hun tafel worde hun tot een val, Hun offergelagen een strik;
May the table set before them become a trap for them, a net that catches them, bringing punishment.
23 Laat hun ogen worden beneveld, zodat ze niet zien, En ontwricht hun lenden voor immer;
May their eyes become blind so they cannot see, and may their backs always be bent low in dejection.
24 Stort uw gramschap over hen uit, Uw woede moge hen treffen!
Pour out your judgment on them; chase them down in your fierce anger.
25 Laat hun kamp tot steppe worden, En niemand hun tenten bewonen.
Let the places where they live be deserted. Let their homes be abandoned.
26 Neen, ze vervolgden nog, dien Gij hadt geslagen, En vergrootten de smarten van die door U was gewond;
For they persecute those you have punished, and make it even more painful for those you have disciplined.
27 Stapel de ene schuld op de andere, Zodat ze niet tot uw gerechtigheid komen;
Punish them for the evil they have done. Don't acquit them.
28 Laat ze uit het boek des levens worden geschrapt, Niet worden opgeschreven met de rechtvaardigen.
Blot out their names from the Book of Life. Don't let them be listed with those who do right.
29 Maar hoe ook geplaagd en bedroefd, Uw hulp, o God, zal mij redden!
But I am suffering and in physical pain. God, please save me and keep me safe.
30 Dan zal ik de Naam van God in liederen prijzen, En Hem loven en danken!
I will praise God's character in song; I will say how incredible he is and how thankful I am.
31 Dit zal Jahweh meer aangenaam zijn dan stieren, Meer dan varren met horens en hoeven.
The Lord is happier with this than with offering animals as sacrifices: cattle, or bulls with horns and hooves.
32 Verheugt u, ongelukkigen, wanneer gij dit ziet; Zoekt naar God, en uw hart leeft weer op.
The humble will see this and be happy. May God encourage everyone who comes to him.
33 Want Jahweh hoort de behoeftigen aan, En versmaadt de geknevelden niet.
God hears the poor, and he does not ignore his people who are in prison.
34 Hemel en aarde moeten Hem loven, De zeeën, met wat er in leeft!
Praise him heaven and earth, the seas and everything that lives in them!
35 Want God zal Sion verlossen, En de steden van Juda herbouwen. Men zal daarin terugkeren, En ze bezetten;
For God will save Zion, and rebuild the cities of Judah. They will live there and own the land.
36 Het geslacht van zijn dienaars zal ze erven, En wie zijn Naam liefheeft, daar wonen!
The descendants of those who follow him will inherit the land, and those who love him will live there.
