Psalmen 69
1 Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De leliën." Van David. Red mij, o God! Want het water staat aan mijn lippen;
Unto the end, for them that shall be changed; for David. SAVE me, O God: for the waters are come in even unto my soul.
2 Ik zink in een modderpoel weg, En voel geen grond meer onder de voeten; Ik ben in peilloze wateren geraakt, En de stroom sleurt mij mee.
I stick fast in the mire of the deep: and there is no sure standing. I am come into the depth of the sea: and a tempest hath overwhelmed me.
3 Ik ben afgemat van mijn schreien en schor is mijn keel; Mijn ogen staan mat van het staren naar God.
I have laboured with crying; my jaws are become hoarse: my eyes have failed, whilst I hope in my God.
4 Talrijker dan de haren op mijn hoofd, zijn zij, die mij onverdiend haten. Talrijker dan mijn beenderen, die mij bestrijden zonder enige grond; En wat ik niet heb geroofd, Vordert men nog van mij terug.
They are multiplied above the hairs of my head, who hate me without cause. My enemies are grown strong who have wrongfully persecuted me: then did I pay that which I took not away.
5 Gij zoudt het weten, o God, als ik iets dwaas had gedaan, En als ik schuld had, was het U niet verborgen!
O God, thou knowest my foolishness; and my offences are not hidden from thee:
6 Laat dus in mij niet worden beschaamd, Die op U hopen, Heer, Jahweh der heirscharen; In mij niet te schande worden, Die U zoeken, Israëls God!
Let not them be ashamed for me, who look for thee, O Lord, the Lord of hosts. Let them not be confounded on my account, who seek thee, O God of Israel.
7 Neen, om Uwentwil moet ik schande verduren, En bedekt het schaamrood mijn gelaat!
Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.
8 Ik ben een vreemdeling voor mijn broeders geworden, Een onbekende voor de zonen mijner moeder:
I am become a stranger to my brethren, and an alien to the sons of my mother.
9 Want de ijver voor uw huis heeft mij verteerd, Op mij valt de smaad van hen, die U smaden.
For the zeal of thy house hath eaten me up: and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.
10 Als ik ween, en mij door vasten kastijd, Wordt het mij tot schande gerekend;
And I covered my soul in fasting: and it was made a reproach to me.
11 Trek ik het boetekleed aan, Men gaat er mee spotten;
And I made haircloth my garment: and I became a byword to them.
12 Die in de poort zitten, praten over mij, En de slempers maken er liedjes op.
They that sat in the gate spoke against me: and they that drank wine made me their song.
13 Maar tot U richt ik mijn bede, o Jahweh, In de tijd der genade, o God. Verhoor mij om uw grote ontferming, En om de trouw van uw hulp;
But as for me, my prayer is to thee, O Lord; for the time of thy good pleasure, O God. In the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.
14 Red mij uit de modderpoel en laat mij er niet in verzinken; Verlos mij, en trek mij uit de diepe wateren omhoog!
Draw me out of the mire, that I may not stick fast: deliver me from them that hate me, and out of the deep waters.
15 Laat de watervloed mij niet overstelpen, de kolken verzwelgen, De afgrond zijn mond niet boven mij sluiten.
Let not the tempest of water drown me, nor the deep swallow me up: and let not the pit shut her mouth upon me.
16 Red mij, Jahweh, naar de goedertierenheid uwer genade, En zie op mij neer naar uw grote ontferming;
Hear me, O Lord, for thy mercy is kind; look upon me according to the multitude of thy tender mercies.
17 Verberg uw aanschijn niet voor uw dienaar, Verhoor mij spoedig, want het is mij bang om het hart!
And turn not away thy face from thy servant: for I am in trouble, hear me speedily.
18 Wees mij nabij, en kom mij te hulp, Verlos mij om wille van mijn vijand!
Attend to my soul, and deliver it: save me because of my enemies.
19 Gij kent toch mijn smaad, mijn schaamte en schande, En al mijn verdrukkers staan U voor ogen;
Thou knowest my reproach, and my confusion, and my shame.
20 Gij weet, hoe de smaad mij het hart heeft gebroken, En hoe vertwijfeld ik ben. Ik wachtte op een, die medelijden had, maar er was er geen, Op troosters, maar ik vond ze niet.
In thy sight are all they that afflict me; my heart hath expected reproach and misery. And I looked for one that would grieve together with me, but there was none: and for one that would comfort me, and I found none.
21 Ze gaven mij gal in plaats van spijs, En lesten mijn dorst met azijn.
And they gave me gall for my food, and in my thirst they gave me vinegar to drink.
22 Hun tafel worde hun tot een val, Hun offergelagen een strik;
Let their table become as a snare before them, and a recompense, and a stumblingblock.
23 Laat hun ogen worden beneveld, zodat ze niet zien, En ontwricht hun lenden voor immer;
Let their eyes be darkened that they see not; and their back bend thou down always.
24 Stort uw gramschap over hen uit, Uw woede moge hen treffen!
Pour out thy indignation upon them: and let thy wrathful anger take hold of them.
25 Laat hun kamp tot steppe worden, En niemand hun tenten bewonen.
Let their habitation be made desolate: and let there be none to dwell in their tabernacles.
26 Neen, ze vervolgden nog, dien Gij hadt geslagen, En vergrootten de smarten van die door U was gewond;
Because they have persecuted him whom thou hast smitten; and they have added to the grief of my wounds.
27 Stapel de ene schuld op de andere, Zodat ze niet tot uw gerechtigheid komen;
Add thou iniquity upon their iniquity: and let them not come into thy justice.
28 Laat ze uit het boek des levens worden geschrapt, Niet worden opgeschreven met de rechtvaardigen.
Let them be blotted out of the book of the living; and with the just let them not be written.
29 Maar hoe ook geplaagd en bedroefd, Uw hulp, o God, zal mij redden!
But I am poor and sorrowful: thy salvation, O God, hath set me up.
30 Dan zal ik de Naam van God in liederen prijzen, En Hem loven en danken!
I will praise the name of God with a canticle: and I will magnify him with praise.
31 Dit zal Jahweh meer aangenaam zijn dan stieren, Meer dan varren met horens en hoeven.
And it shall please God better than a young calf, that bringeth forth horns and hoofs.
32 Verheugt u, ongelukkigen, wanneer gij dit ziet; Zoekt naar God, en uw hart leeft weer op.
Let the poor see and rejoice: seek ye God, and your soul shall live.
33 Want Jahweh hoort de behoeftigen aan, En versmaadt de geknevelden niet.
For the Lord hath heard the poor: and hath not despised his prisoners.
34 Hemel en aarde moeten Hem loven, De zeeën, met wat er in leeft!
Let the heavens and the earth praise him; the sea, and every thing that creepeth therein.
35 Want God zal Sion verlossen, En de steden van Juda herbouwen. Men zal daarin terugkeren, En ze bezetten;
For God will save Sion, and the cities of Juda shall be built up. And they shall dwell there, and acquire it by inheritance.
36 Het geslacht van zijn dienaars zal ze erven, En wie zijn Naam liefheeft, daar wonen!
And the seed of his servants shall possess it; and they that love his name shall dwell therein.
