Psalmen 63

1 Een psalm van David, toen hij in de woestijn van Juda vertoefde. God, wat verlang ik naar U; mijn God, naar U dorst mijn ziel, Naar U smacht mijn lichaam als een dor en droog land naar het water.

Zabura ta Dawuda. Sa’ad da yake a hamadar Yahuda. Ya Allah, kai ne Allahna, da nacewa na neme ka; raina yana ƙishinka, jikina yana marmarinka, cikin busasshiyar ƙasar da ta zozaye inda babu ruwa.

2 Ik blik naar U op in uw heilige woning, Om uw macht en uw glorie te aanschouwen!

Na gan ka a wuri mai tsarki na kuma dubi ikonka da ɗaukakarka.

3 Ja, uw genade is kostelijker nog dan het leven: Daarom moeten mijn lippen U loven,

Domin ƙaunarka ta fi rai kyau, leɓunana za su ɗaukaka ka.

4 En wil ik U al mijn dagen prijzen, Mijn handen opheffen in uw Naam.

Zan yabe ka muddin raina, kuma a cikin sunanka zai ɗaga hannuwana.

5 Gij verzadigt mij als met vet en met merg, En mijn mond juicht U toe met jubelende lippen;

Raina zai ƙoshi kamar da abinci mafi kyau; da leɓunan rerawa bakina zai yabe ka.

6 Nog op mijn legerstede moet ik aan U denken, En in mijn nachtwaken over U peinzen.

A gadona na tuna da kai; ina tunaninka dukan dare.

7 Want Gij zijt mijn Helper, Ik nestel in de schaduw uwer vleugelen;

Domin kai ne mai taimakona, ina rera a cikin inuwar fikafikanka.

8 Mijn ziel klampt zich aan U vast, En uw rechterhand is mij een stut.

Raina ya manne maka; hannunka na dama yana riƙe da ni.

9 Maar zij, die mijn ondergang zoeken, Zullen in de diepten der aarde verzinken;

Su da suke neman raina za su hallaka; za su gangara zuwa zurfafan duniya.

10 Ze vallen ten prooi aan het zwaard, En worden een buit van de jakhalzen.

Za a bayar da su ga takobi su kuma zama abincin karnukan jeji.

11 Doch de Koning zal zich verheugen in God, En wie Hem trouw zweert, zal juichen; Maar de mond van de leugenaars wordt gestopt!

Amma sarki zai yi farin ciki ga Allah; dukan waɗanda suke rantse da sunan Allah za su yabe shi, amma za a rufe bakunan maƙaryata.