Psalmen 63

1 Een psalm van David, toen hij in de woestijn van Juda vertoefde. God, wat verlang ik naar U; mijn God, naar U dorst mijn ziel, Naar U smacht mijn lichaam als een dor en droog land naar het water.

Ein Psalm Davids, da er war in der Wüste. Gott, du bist mein Gott; frühe wache ich zu dir. Es dürstet meine Seele nach dir, mein Fleisch verlanget nach dir, in einem trockenen und dürren Lande, da kein Wasser ist.

2 Ik blik naar U op in uw heilige woning, Om uw macht en uw glorie te aanschouwen!

Daselbst sehe ich nach dir in deinem Heiligtum, wollte gerne schauen deine Macht und Ehre.

3 Ja, uw genade is kostelijker nog dan het leven: Daarom moeten mijn lippen U loven,

Denn deine Güte ist besser denn Leben. Meine Lippen preisen dich.

4 En wil ik U al mijn dagen prijzen, Mijn handen opheffen in uw Naam.

Daselbst wollte ich dich gerne loben mein Leben lang und meine Hände in deinem Namen aufheben.

5 Gij verzadigt mij als met vet en met merg, En mijn mond juicht U toe met jubelende lippen;

Das wäre meines Herzens Freude und Wonne, wenn ich dich mit fröhlichem Munde loben sollte.

6 Nog op mijn legerstede moet ik aan U denken, En in mijn nachtwaken over U peinzen.

Wenn ich mich zu Bette lege, so denke ich an dich; wenn ich erwache, so rede ich von dir.

7 Want Gij zijt mijn Helper, Ik nestel in de schaduw uwer vleugelen;

Denn du bist mein Helfer, und unter dem Schatten deiner Flügel rühme ich.

8 Mijn ziel klampt zich aan U vast, En uw rechterhand is mij een stut.

Meine Seele hanget dir an; deine rechte Hand erhält mich.

9 Maar zij, die mijn ondergang zoeken, Zullen in de diepten der aarde verzinken;

Sie aber stehen nach meiner Seele, mich zu überfallen; sie werden unter die Erde hinunterfahren.

10 Ze vallen ten prooi aan het zwaard, En worden een buit van de jakhalzen.

Sie werden ins Schwert fallen und den Füchsen zuteil werden.

11 Doch de Koning zal zich verheugen in God, En wie Hem trouw zweert, zal juichen; Maar de mond van de leugenaars wordt gestopt!