Psalmen 63

1 Een psalm van David, toen hij in de woestijn van Juda vertoefde. God, wat verlang ik naar U; mijn God, naar U dorst mijn ziel, Naar U smacht mijn lichaam als een dor en droog land naar het water.

(En salme af David, da han var i Judas ørken.) Gud, du er min Gud, dig søger jeg, efter dig tørster min Sjæl, efter dig længes mit Kød i et tørt, vansmægtende, vandløst Land

2 Ik blik naar U op in uw heilige woning, Om uw macht en uw glorie te aanschouwen!

(således var det, jeg så dig i Helligdommen) for at skue din Vælde og Ære;

3 Ja, uw genade is kostelijker nog dan het leven: Daarom moeten mijn lippen U loven,

thi din Nåde er bedre end Liv, mine Læber skal synge din Pris.

4 En wil ik U al mijn dagen prijzen, Mijn handen opheffen in uw Naam.

Da vil jeg love dig hele mit Liv, opløfte Hænderne i dit Navn,

5 Gij verzadigt mij als met vet en met merg, En mijn mond juicht U toe met jubelende lippen;

Som med fede Retter mættes min Sjæl, med jublende Læber priser min Mund dig,

6 Nog op mijn legerstede moet ik aan U denken, En in mijn nachtwaken over U peinzen.

når jeg kommer dig i Hu på mit Leje, i Nattevagterne tænker på dig;

7 Want Gij zijt mijn Helper, Ik nestel in de schaduw uwer vleugelen;

thi du er blevet min Hjælp, og jeg jubler i dine Vingers Skygge.

8 Mijn ziel klampt zich aan U vast, En uw rechterhand is mij een stut.

Dig klynger min Sjæl sig til, din højre holder mig fast.

9 Maar zij, die mijn ondergang zoeken, Zullen in de diepten der aarde verzinken;

Forgæves står de mig efter livet, i Jordens Dyb skal de synke,

10 Ze vallen ten prooi aan het zwaard, En worden een buit van de jakhalzen.

gives i Sværdets Vold og vorde Sjakalers Bytte.

11 Doch de Koning zal zich verheugen in God, En wie Hem trouw zweert, zal juichen; Maar de mond van de leugenaars wordt gestopt!

Men Kongen glædes i Gud; enhver, der sværger ved ham, skal juble, thi Løgnernes Mund skal lukkes.