Psalmen 63

1 Een psalm van David, toen hij in de woestijn van Juda vertoefde. God, wat verlang ik naar U; mijn God, naar U dorst mijn ziel, Naar U smacht mijn lichaam als een dor en droog land naar het water.

Davudun məzmuru. Yəhuda çölündə olanda. Ey Allah, mənim Allahım Sənsən, Sənin üçün yaman qəribsəmişəm. Quraq, cansıxıcı, susuz bir diyarda Sənsiz könlüm susuzdur. Bütün varlığımla həsrətini çəkirəm.

2 Ik blik naar U op in uw heilige woning, Om uw macht en uw glorie te aanschouwen!

Müqəddəs yerdə Səni seyr edirdim, Qüdrətini, əzəmətini görürdüm.

3 Ja, uw genade is kostelijker nog dan het leven: Daarom moeten mijn lippen U loven,

Mənim dilim Səni tərənnüm edir, Məhəbbətin bu həyatdan gözəldir.

4 En wil ik U al mijn dagen prijzen, Mijn handen opheffen in uw Naam.

Bütün ömrüm boyu Sənə alqış edəcəyəm, Əllərimi qaldırıb adınla Səni səsləyəcəyəm.

5 Gij verzadigt mij als met vet en met merg, En mijn mond juicht U toe met jubelende lippen;

Sanki yağlı yeməklə canım tox olacaq, Dilim Səni mədh edəcək, ağzım həmd oxuyacaq.

6 Nog op mijn legerstede moet ik aan U denken, En in mijn nachtwaken over U peinzen.

Yatanda belə, Səni xatırlayıram, Gecə növbələrində Səni düşünürəm.

7 Want Gij zijt mijn Helper, Ik nestel in de schaduw uwer vleugelen;

Sən mənə kömək oldun, Qanadlarının kölgəsində Sənə mədh oxuyacağam.

8 Mijn ziel klampt zich aan U vast, En uw rechterhand is mij een stut.

Könlüm Sənə bağlanır, Sağ əlin məni möhkəm tutur.

9 Maar zij, die mijn ondergang zoeken, Zullen in de diepten der aarde verzinken;

Amma canımın qəsdinə duranlar Yerin dibinə batacaqlar,

10 Ze vallen ten prooi aan het zwaard, En worden een buit van de jakhalzen.

Qılıncın ağzına tuş gələcəklər, Çaqqallara yem olacaqlar.

11 Doch de Koning zal zich verheugen in God, En wie Hem trouw zweert, zal juichen; Maar de mond van de leugenaars wordt gestopt!

Amma padşah Allaha görə sevinəcək, Adına and içən hər kəs həmd söyləyəcək, Yalançıların isə ağzı yumulacaq.