Psalmen 60

1 Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De lelie der wet." Een punt- en leerdicht van David, toen, na zijn oorlog tegen Aram van Mesopotamië en Aram-Soba, Joab terugkeerde, en in het Zoutdal twaalfduizend Edomieten versloeg. O God, Gij hebt ons verstoten, Onze gelederen verbroken; Gij waart vertoornd, En hebt ons doen vluchten.

Til sangmesteren; efter Sjusjan edut; en gyllen sang av David til å læres, da han stred mot syrerne fra Mesopotamia og mot syrerne fra Soba, og Joab kom tilbake og slo edomittene i Saltdalen, tolv tusen. Gud! du har forkastet oss, du har sønderslått oss, du var vred; vederkveg oss nu igjen!

2 Gij hebt het land laten kraken en scheuren; Het stortte ineen, en ligt nu in puin.

Du har rystet jorden, du har fått den til å revne; læg dens skade, for den vakler!

3 Gij hebt uw volk harde dingen doen slikken, En ons een koppige wijn laten drinken!

Du har latt ditt folk se hårde ting, du har gitt oss vin å drikke så vi tumlet.

4 Maar voor uw vromen hadt Gij een banier opgericht, Om zich daar omheen te verzamelen tegen de boog;

Men du har gitt dem som frykter dig, et hærmerke til opreisning, for sannhets skyld. (Sela)

5 En om uw geliefden te redden, Strek uw rechterhand uit, en verhoor ons.

Forat de du elsker, må bli frelst, så hjelp nu med din høire hånd og bønnhør oss!

6 Bij zijn heiligheid heeft God beloofd: Juichend zal ik Sikem verdelen, En het dal van Soekkot meten;

Gud har talt i sin hellighet. Jeg vil fryde mig; jeg vil utskifte Sikem og opmåle Sukkots dal.

7 Mij behoort Gilad, van mij is Manasse. Efraïm is de helm van mijn hoofd, Juda mijn schepter,

Mig hører Gilead til, og mig hører Manasse til, og Efra'im er vern for mitt hode, Juda er min herskerstav.

8 Moab is mijn voetenbekken; Op Edom werp ik mijn schoeisel, Over Filistea hef ik mijn zegekreet aan.

Moab er mitt vaskefat, på Edom kaster jeg min sko; bryt ut i jubel over mig, Filisterland!

9 Maar wie brengt mij nu binnen de vesting, Wie zal mij naar Edom geleiden:

Hvem vil føre mig til den faste by? Hvem leder mig inn til Edom?

10 Moet Gij het niet zijn, die ons hebt verstoten, o God, En niet langer met onze heirscharen optrekt, o God?

Mon ikke du, Gud, som forkastet oss og ikke drog ut med våre hærer, Gud?

11 Ach, help ons dan tegen den vijand, Want hulp van mensen is ijdel;

Gi oss hjelp mot fienden, for menneskehjelp er tomhet!

12 Maar met God zijn wij sterk, Hij zal onze verdrukkers vertrappen!

Ved Gud skal vi gjøre storverk, og han skal nedtrede våre fiender.