Psalmen 50
1 Een psalm van Asaf. De God der goden, Jahweh, spreekt en roept tot de aarde Van de opgang tot de ondergang der zon!
| מזמור לאסף אל אלהים יהוה דבר ויקרא ארץ ממזרח שמש עד מבאו׃ |
2 Van Sion, de kroon der schoonheid, straalt God zijn heerlijkheid uit:
| מציון מכלל יפי אלהים הופיע׃ |
3 Hij komt, onze God, en zwijgt niet meer! Verterend vuur gaat voor Hem uit, De stormwind woedt om Hem heen!
| יבא אלהינו ואל יחרש אש לפניו תאכל וסביביו נשערה מאד׃ |
4 Hij nodigt de hemelen uit, daarboven, En de aarde, om zijn volk te richten:
| יקרא אל השמים מעל ואל הארץ לדין עמו׃ |
5 "Brengt Mij mijn getrouwen bijeen, Die door offers het Verbond met Mij sloten!"
| אספו לי חסידי כרתי בריתי עלי זבח׃ |
6 En de hemelen verkondigen zijn gerechtigheid; Want God begint het gericht.
| ויגידו שמים צדקו כי אלהים שפט הוא סלה׃ |
7 Hoor, mijn volk, en laat Mij spreken; Het u betuigen, Israël: Ik Jahweh, uw God:
| שמעה עמי ואדברה ישראל ואעידה בך אלהים אלהיך אנכי׃ |
8 Niet om uw offers spreek Ik u vrij, Of om uw brandoffers, Mij zonder ophouden gebracht.
| לא על זבחיך אוכיחך ועולתיך לנגדי תמיד׃ |
9 Neen, Ik heb den stier uit uw stallen niet nodig, En geen bokken uit uw kooien.
| לא אקח מביתך פר ממכלאתיך עתודים׃ |
10 Want Mij behoren alle dieren in het woud, Het vee en het wild op de bergen;
| כי לי כל חיתו יער בהמות בהררי אלף׃ |
11 Ik ken alle vogels in de lucht, Van Mij is wat zich beweegt op het veld.
| ידעתי כל עוף הרים וזיז שדי עמדי׃ |
12 Had Ik honger, Ik behoefde het ú niet te zeggen, Want Mij behoort de aarde met wat ze bevat.
| אם ארעב לא אמר לך כי לי תבל ומלאה׃ |
13 Of zou Ik soms stierenvlees eten, En bokkenbloed drinken?
| האוכל בשר אבירים ודם עתודים אשתה׃ |
14 Neen, breng als uw offer een loflied aan God, Onderhoud uw geloften, den Allerhoogste gebracht,
| זבח לאלהים תודה ושלם לעליון נדריך׃ |
15 En roep Mij aan in tijden van nood: Dan zal Ik u redden, en gij zult Mij eren.
| וקראני ביום צרה אחלצך ותכבדני׃ |
16 Hoe waagt gij het, over mijn geboden te spreken, En uw mond vol te hebben van mijn Verbond,
| ולרשע אמר אלהים מה לך לספר חקי ותשא בריתי עלי פיך׃ |
17 Terwijl gij toch de tucht veracht, En mijn woord in de wind slaat?
| ואתה שנאת מוסר ותשלך דברי אחריך׃ |
18 Ziet gij een dief, gij loopt terstond met hem mee, En met echtbrekers gaat gij vriendschappelijk om.
| אם ראית גנב ותרץ עמו ועם מנאפים חלקך׃ |
19 Uw mond vloeit over van boosheid, En uw tong weeft bedrog;
| פיך שלחת ברעה ולשונך תצמיד מרמה׃ |
20 Gij spreekt schande over uw broeder, En werpt smaad op den zoon van uw moeder.
| תשב באחיך תדבר בבן אמך תתן דפי׃ |
21 Dit hebt gij gedaan; en omdat Ik bleef zwijgen, Dacht gij nog: Ik ben niet beter dan gij. Daarom waarschuw Ik u, En breng het u onder het oog.
| אלה עשית והחרשתי דמית היות אהיה כמוך אוכיחך ואערכה לעיניך׃ |
22 Godvergetenen, neemt het ter harte; Anders verscheur Ik u, en er is niemand, die u zal redden!
| בינו נא זאת שכחי אלוה פן אטרף ואין מציל׃ |
23 Wie een loflied offert, eert Mij waarachtig, En wie deugdzaam leeft, hem toon Ik Gods heil!
| זבח תודה יכבדנני ושם דרך אראנו בישע אלהים׃ |
