Psalmen 49
1 Met sopraanstemmen; Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een psalm. Volkeren, hoort dit allen aan, Luistert allen, bewoners der aarde;
En Psalm, till att föresjunga, Korah barnas. Hörer till, all folk; akter häruppå, alle I, som på denna tid lefven;
2 Kinderen uit het volk en edelgeborenen, Rijken en armen, allen te zamen!
Både den menige man och herrar, både rike och fattige; den ene med den andra.
3 Mijn mond gaat diepe wijsheid verkonden, Mijn hart verstandige dingen bepeinzen;
Min mun skall tala vishet, och mitt hjerta förstånd.
4 Ik spits mijn oren voor een moeilijk probleem, En bij snarenspel los ik mijn raadsel op. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
Vi vilje ett godt ordspråk höra, och en skön dikt på harpo spela.
5 Waarom zou ik de dagen der bozen benijden, En de levenskracht van mijn belagers, die mij omringen;
Hvi skulle jag frukta mig i de onda dagar, när mina förtryckares ondska omfattar mig?
6 Van allen, die op hun schatten vertrouwen, En op hun grote rijkdommen pochen?
Hvilke sig förlåta uppå sitt gods, och trotsa uppå sina stora rikedomar.
7 Ach, er is niemand, die zich vrij kan kopen, Of aan God zijn losgeld betalen:
Kan dock en broder ingen förlösa, eller Gudi någon försona;
8 Te hoog is de prijs van zijn leven, Ontoereikend voor eeuwig. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
Ty det kostar för mycket att förlösa deras själ; så att han måste låta det bestå evinnerliga;
9 Of zou hij eeuwig blijven leven, En zijn graf niet aanschouwen?
Om han ock än länge lefver, och grafvena icke ser.
10 Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;
Ty man skall se, att sådana vise dock dö, så väl som de dårar och galne förgås, och måste låta sitt gods androm.
11 Hun graf is voor altijd hun woning, Hun verblijf van geslacht tot geslacht; En al hebben ze hele landen hun eigen genoemd, Toch laten ze hun schatten voor anderen achter.
Med deras tankar står det alltså: Deras hus vara förutan ända, deras boningar blifva ifrå slägte till slägte, och de hafva stora äro på jordene.
12 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
Likväl kunna de icke blifva i sådana värdighet; utan måste hädan såsom fä.
13 Dit is het lot van wie daarop bouwen, Het einde van die daarover snoeven:
Denna deras handel är allsamman galenskap; likväl lofva det deras efterkommande med sin mun. (Sela)
14 Als schapen worden ze het graf ingejaagd, Het is de dood, die ze weidt; Regelrecht zinken ze neer in de kuil, En hun gestalte gaat over tot de ontbinding van de dood. (Sheol h7585)
De ligga i helvete såsom får, döden gnager dem; men de fromme skola hasteliga få råda öfver dem, och deras trotsan måste förgås; uti helvete måste de blifva. (Sheol h7585)
15 Neen, God alleen kan de prijs voor mijn leven betalen. Hij alleen mij uit de macht van het dodenrijk redden! (Sheol h7585)
Men Gud skall förlösa mina själ utu helvetes våld; ty han hafver upptagit mig. (Sela) (Sheol h7585)
16 Dus wees niet afgunstig, als iemand rijkdommen krijgt, En de schat van zijn huis zich vermeerdert;
Sköt der intet om, när en rik varder, om hans huses härlighet stor varder;
17 Want niets van dit alles neemt hij mee bij zijn dood, En de schat volgt hem niet in het graf.
Ty han skall i sin dödstid intet med sig taga, och hans härlighet far intet efter honom;
18 Al prijst hij zich bij zijn leven gelukkig, En roemt zich, omdat het hem goed gaat:
Utan han tröstar på detta goda lefvandet, och prisar det, när en gör sig goda dagar.
19 Toch komt hij in het verblijf van zijn vaderen, En nooit meer aanschouwt hij het licht.
Så fara de efter sina fäder, och få aldrig se ljuset.
20 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
Korteliga: När en menniska är i värdighet, och hafver icke förstånd, så far hon hädan såsom fä.
