Psalmen 49
1 Met sopraanstemmen; Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een psalm. Volkeren, hoort dit allen aan, Luistert allen, bewoners der aarde;
“For the leader of the music. A psalm of the sons of Korah.” Hear this, all ye nations; Give ear, all ye inhabitants of the world;
2 Kinderen uit het volk en edelgeborenen, Rijken en armen, allen te zamen!
Both high and low, rich and poor alike!
3 Mijn mond gaat diepe wijsheid verkonden, Mijn hart verstandige dingen bepeinzen;
My mouth shall speak wisdom, And the meditation of my mind shall be understanding.
4 Ik spits mijn oren voor een moeilijk probleem, En bij snarenspel los ik mijn raadsel op. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
I will incline mine ear to a poem; I will utter my song upon the harp.
5 Waarom zou ik de dagen der bozen benijden, En de levenskracht van mijn belagers, die mij omringen;
Why should I fear in the days of adversity, When the iniquity of my adversaries encompasseth me;
6 Van allen, die op hun schatten vertrouwen, En op hun grote rijkdommen pochen?
They who trust in their riches, And glory in the greatness of their wealth?
7 Ach, er is niemand, die zich vrij kan kopen, Of aan God zijn losgeld betalen:
No one can redeem his brother from death, Nor give a ransom for him to God,
8 Te hoog is de prijs van zijn leven, Ontoereikend voor eeuwig. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
That he should live to eternity, And not see the pit.
9 Of zou hij eeuwig blijven leven, En zijn graf niet aanschouwen?
Too costly is the redemption of his life, And he giveth it up for ever.
10 Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;
For he seeth that wise men die, As well as the foolish and the ignorant; They perish alike, And leave their wealth to others.
11 Hun graf is voor altijd hun woning, Hun verblijf van geslacht tot geslacht; En al hebben ze hele landen hun eigen genoemd, Toch laten ze hun schatten voor anderen achter.
They imagine that their houses will endure for ever, And their dwelling-places from generation to generation: Men celebrate their names on the earth.
12 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
Yet man, who is in honor, abideth not; He is like the beasts that perish.
13 Dit is het lot van wie daarop bouwen, Het einde van die daarover snoeven:
Such is the way which is their confidence! And they who come after them approve their maxims. (Pause)
14 Als schapen worden ze het graf ingejaagd, Het is de dood, die ze weidt; Regelrecht zinken ze neer in de kuil, En hun gestalte gaat over tot de ontbinding van de dood. (Sheol h7585)
Like sheep they are cast into the underworld; Death shall feed upon them; And the upright shall soon trample upon them. Their form shall be consumed in the underworld, And they shall no more have a dwelling-place. (Sheol h7585)
15 Neen, God alleen kan de prijs voor mijn leven betalen. Hij alleen mij uit de macht van het dodenrijk redden! (Sheol h7585)
But God will redeem my life from the underworld; Yea, he will take me under his care. (Pause) (Sheol h7585)
16 Dus wees niet afgunstig, als iemand rijkdommen krijgt, En de schat van zijn huis zich vermeerdert;
Be not thou afraid, when one becometh rich; When the glory of his house is increased!
17 Want niets van dit alles neemt hij mee bij zijn dood, En de schat volgt hem niet in het graf.
For, when he dieth, he will carry nothing away; His glory will not descend after him.
18 Al prijst hij zich bij zijn leven gelukkig, En roemt zich, omdat het hem goed gaat:
Though in his life he thought himself happy, —Though men praised thee, while thou wast in prosperity, —
19 Toch komt hij in het verblijf van zijn vaderen, En nooit meer aanschouwt hij het licht.
Yet shalt thou go to the dwelling-place of thy fathers, Who never more shall see the light!
20 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
The man who is in honor, but without understanding, Is like the beasts that perish.
