Psalmen 44
1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.
4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. (Sela)
9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.
12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.
15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim
16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.
17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,
18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.
26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!
