Psalmen 44
1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)
9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
