Psalmen 44
1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
MAIN Kot, je roner ki jalon at, jam at oko kajokajoi on kit er, me kom kotin wiadar ni ar anjau maj.
2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
Kom kotin pakiweier men liki kan ki lim omui, ap wilian ir di; kom kotin koko jan wei kan, ap id katotoe ir ala.
3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
Pwe re jota kaloedier jap o ki ar kodlaj, o pa arail jota katepa on ir, pwe pali maun omui o lim omui, o marain en jilan omui; pweki kom kotin kupura irail er.
4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
Pwe komui Kot ai Nanmarki, me inauki on, Iakop, en jauaja i.
5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
Komui, me je pan kawekila at imwintiti kan; ni mar omui me je pan tiakekidi me kin palian kit.
6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
Pwe i jota kin kaporoporeki ai kajik katieu, o ai kodlaj jota kak dore ia la.
7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
Pwe komui me kin jauaja kit jan at imwintiti kan, o kom kin kanamenokala, me kailon kin kit.
8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
Ran karoj je pan kapina Kot, o je pan danke on mar omui kokolata.
9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
Ari jo, kom kotin likidmalie kin kit ala, pwe jen lijela, o komui jota ian at karij akan.
10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
Kom kotin mueid on at imwintiti, ren paki kit wei, o me kailon kin kit, kin kulia jan at kapwa.
11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
Kom kotin mueid on ir, ren kawe kit ala dueta jip oko, o kom kotin kamueit kit pajan nan pun en men liki kan.
12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
Kom netikila japwilim omui kan ni pwai jued, a komui ap jota kapwapwa kilar.
13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
Kom kin kotin wiai on kit, jen kankaurur ren men imp at, o lalaue o jarodi ren me kapil kit pena.
14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
Kom kotin wia kin kit karajepa eu ren men liki kan o aramaj akan kin duedualok kin kit.
15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
I kin jaro nin ran karoj o maj ai me dir en namenok,
16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
Ni ai roneron aramaj morjued o lalaue, o ni ai kilekilan ai imwintiti o me kin akdepuk kan.
17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
Mepukat karoj lel don kit er, ari jo, je jota kak monokela komui, de wia dip on japwilim omui inau.
18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
Monion at jota pupwei jan komui, o je jota wuki wei jan al omui.
19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
A komui kawe kit alar ni wajan man jued, o kom kadupale kidi mot en mela.
20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
Ma je monokela mar en at Kol, o pokada pa at on amen kot,
21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
Kot jota pan kotin diarada? Pwe a kotin mani lol en monion at.
22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
Pwe kit kin kalokoloke kin komui ni ran karoj, o kit rajon jip me pan kamela.
23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
Main i, kom kotida! Da me kom kotin jaimokela? Kotin opada waja, o der kajapoke kit ala kolata!
24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
Da me kom kotin karirila jilan omui, o kotin maliela at luet o at kalokolok?
25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
Pwe nen it poridier ni pwel par; kaped it paj on pwel.
26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
Kom kotida, jauaja kit, o dore kit ala pweki omui kalanan.
