Psalmen 44
1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
MAING Kot, se ronger ki salong at, sam at oko kasokasoi ong kit er, me kom kotin wiadar ni ar ansau mas.
2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
Kom kotin pakiweier men liki kan ki lim omui, ap wilian ir di; kom kotin koko sang wei kan, ap id katotoe ir ala.
3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
Pwe re sota kaloedier sap o ki ar kodlas, o pa arail sota katepa ong ir, pwe pali maun omui o lim omui, o marain en silang omui; pweki kom kotin kupura irail er.
4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
Pwe komui Kot ai Nanmarki, me inauki ong Iakop, en sauasa i.
5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
Komui, me se pan kawekila at imwintiti kan; ni mar omui me se pan tiakekidi me kin palian kit.
6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
Pwe i sota kin kaporoporeki ai kasik katieu, o ai kodlas sota kak dore ia la.
7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
Pwe komui me kin sauasa kit sang at imwintiti kan, o kom kin kanamenokala, me kailong kin kit.
8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
Ran karos se pan kapinga Kot, o se pan danke ong mar omui kokolata. (Sela)
9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
Ari so, kom kotin likidmalie kin kit ala, pwe sen lisela, o komui sota iang at karis akan.
10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
Kom kotin mueid ong at imwintiti, ren paki kit wei, o me kailong kin kit, kin kulia sang at kapwa.
11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
Kom kotin mueid ong ir, ren kawe kit ala dueta sip oko, o kom kotin kamueit kit pasang nan pung en men liki kan.
12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
Kom netikila sapwilim omui kan ni pwai sued, a komui ap sota kapwapwa kilar.
13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
Kom kin kotin wiai ong kit, sen kankaurur ren men imp at, o lalaue o sarodi ren me kapil kit pena.
14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
Kom kotin wia kin kit karasepa eu ren men liki kan o aramas akan kin dueduälok kin kit.
15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
I kin saro nin ran karos o mas ai me dir en namenok,
16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
Ni ai rongerong aramas morsued o lalaue, o ni ai kilekilang ai imwintiti o me kin akdepuk kan.
17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
Mepukat karos lel dong kit er, ari so, se sota kak monokela komui, de wia dip ong sapwilim omui inau.
18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
Mongiong at sota pupwei sang komui, o se sota wuki wei sang al omui.
19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
A komui kawe kit alar ni wasan man sued, o kom kadupale kidi mot en mela.
20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
Ma se monokela mar en at Kol, o pokada pa at ong amen kot,
21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
Kot sota pan kotin diarada? Pwe a kotin mangi lol en mongiong at.
22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
Pwe kit kin kalokoloke kin komui ni ran karos, o kit rasong sip me pan kamela.
23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
Maing, kom kotida! Da me kom kotin saimokela? Kotin opada wasa, o der kasapoke kit ala kokolata!
24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
Da me kom kotin karirila silang omui, o kotin maliela at luet o at kalokolok?
25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
Pwe ngen it poridier ni pwel par; kaped it pas ong pwel.
26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
Kom kotida, sauasa kit, o dore kit ala pweki omui kalangan.
