Psalmen 44
1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.
2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.
3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.
4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.
5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.
6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.
7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.
8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera)
9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.
10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.
11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.
12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.
13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.
14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.
15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;
16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.
17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.
18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;
19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.
20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;
21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.
22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.
23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.
24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?
25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.
26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.
