Psalmen 44

1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.

Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.