Psalmen 38
1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
Oh Gospod, ne oštevaj me v svojem besu niti me ne karaj v svojem silnem nezadovoljstvu.
2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
Kajti tvoje puščice trdno tičijo v meni in tvoja roka me boleče pritiska.
3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
Zaradi tvoje jeze na mojem mesu ni zdravja niti ni v mojih kosteh zaradi mojega greha nobenega počitka.
4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
Kajti moje krivičnosti so presegle mojo glavo, kakor težko breme so zame pretežke.
5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
Moje rane zaudarjajo in so okužene zaradi moje nespametnosti.
6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
Zaskrbljen sem, silno sem sklonjen, ves dan hodim in žalujem.
7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
Kajti moja ledja so napolnjena z gnusno boleznijo in zdravja ni na mojem mesu.
8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
Slaboten sem in boleče zlomljen, vpil sem zaradi nemira v svojem srcu.
9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
Gospod, pred teboj je vse moje hrepenenje in moje stokanje ni skrito pred teboj.
10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
Moje srce trepeta, moja moč me zapušča. Glede svetlobe mojih oči, je tudi ta odšla od mene.
11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
Moji ljubi in moji prijatelji stojijo daleč stran od moje rane in moji sorodniki stojijo daleč stran.
12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
Tudi tisti, ki mi strežejo po življenju, zame postavljajo zanke in tisti, ki iščejo mojo bolečino, govorijo pogubne stvari in si ves dan domišljajo prevare.
13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
Toda jaz, kakor gluh človek, nisem slišal in bil sem nem človek, ki ne odpira svojih ust.
14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
Tako sem bil človek, ki ne sliši in v čigar ustih ni opominov.
15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
Kajti vate zaupam, oh Gospod, ti boš uslišal, oh Gospod, moj Bog.
16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
Kajti rekel sem: » Usliši me, da se ne bi sicer veselili nad menoj. Ko moje stopalo zdrsuje, se poveličujejo proti meni.«
17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
Kajti pripravljen sem, da se zaustavim in moja bridkost je nenehno pred menoj.
18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
Kajti oznanil bom svojo krivičnost, žalosten bom zaradi svojega greha.
19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
Toda moji sovražniki so živi in oni so močni, in tisti, ki me krivično sovražijo, so pomnoženi.
20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
Tudi tisti, ki vračajo zlo za dobro, so moji nasprotniki, ker sledim stvari, ki je dobra.
21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
Ne zapusti me, oh Gospod. Oh moj Bog, ne bodi daleč od mene.
22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
Podvizaj se, da mi pomagaš, oh Gospod, rešitev moje duše.
