Psalmen 38

1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:

En salme av David; til ihukommelse. Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!

2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.

For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.

3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;

Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.

4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.

For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.

5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;

Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.

6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.

Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.

7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;

For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.

8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.

Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.

9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;

Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.

10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.

Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.

11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;

Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.

12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.

Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.

13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,

Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.

14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.

Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.

15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;

For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!

16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.

For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.

17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;

For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.

18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.

For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.

19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,

Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.

20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.

Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.

21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!

Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig!

22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!

Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!