Psalmen 38
1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
Dāvida dziesma, par piemiņu. Kungs, nesodi mani Savā dusmībā, un nepārmāci mani Savā bardzībā.
2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
Jo Tavas bultas man ir iespiedušās, un Tava roka pār mani nolaidusies.
3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
Nekādas veselības nav pie manas miesas caur Tavu dusmību, nekāda miera nav manos kaulos caur maniem grēkiem.
4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
Jo mani noziegumi iet pāri pār manu galvu, kā grūta nasta tie man palikuši par daudz grūti.
5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
Manas vātis smird un tek manas ģeķības dēļ.
6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
Es eju salīcis un ļoti nospiests, cauru dienu es eju noskumis.
7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
Jo manas iekšas ir moku pilnas, nekādas veselības nav pie manas miesas.
8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
Es esmu pavisam sastindzis un sasists, es kaucu savas sirds vaimanās.
9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
Kungs, Tavā priekšā ir visa mana kārošana, un mana nopūšanās Tev nav apslēpta.
10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
Mana sirds trīc, mans spēks mani atstājis, arī pat manu acu gaismiņas man vairs nav.
11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
Mani mīļie un mani draugi stāv tālu nost no manas mocības, un mani tuvākie stāv no tālienes.
12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
Un kas manu dvēseli meklē, liek man valgus, un kas manu nelaimi meklē, runā postu un izdomā viltību cauru dienu.
13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
Bet es esmu kā kurls, kas nedzird, un kā mēms, kas neatver savu muti.
14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
Un es esmu kā vīrs, kas nedzird, un kam mutē vārdu pretim nav.
15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
Jo es gaidu, Kungs, uz Tevi, Tu paklausīsi, Kungs, mans Dievs.
16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
Jo es sacīju: lai tie par mani nepriecājās; kad mana kāja šaubās, tad tie lai nelielās pret mani.
17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
Jo es esmu pie pašas krišanas un manas sāpes ir vienmēr manā priekšā.
18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
Jo savu noziegumu es izsūdzu, un man ir bail manu grēku dēļ.
19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
Bet mani ienaidnieki dzīvo un ir vareni, un kas mani par nepatiesu ienīst, tie vairojās.
20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
Un kas ļaunu par labu maksā, tie stāv man pretim, tāpēc ka es uz labu dzenos.
21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
Neatstājies no manis, Kungs, mans Dievs! neesi tālu no manis nost,
22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
Steidzies man palīgā, Kungs, mana pestīšana!
