Psalmen 38
1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
Zabura ta Dawuda. Roƙo ne. Ya Ubangiji, kada ka tsawata mini cikin fushinka ko ka hore ni cikin hasalarka.
2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
Gama kibiyoyinka sun soke ni, hannunka kuma ya fāɗo a kaina.
3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
Saboda hasalarka babu lafiya a jikina; ƙasusuwana ba lafiya saboda zunubina.
4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
Laifofina sun mamaye ni kamar nauyin da ya sha ƙarfin ɗauka.
5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
Miyakuna sun ruɓe suna kuma wari saboda wawancina na zunubi.
6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
An tanƙware ni aka kuma ƙasƙantar da ni; dukan yini ina ta kuka.
7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
Bayana yana fama da zazzaɓi; babu lafiya a jikina.
8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
Na gaji sharkaf an kuma ragargaza ni; ina nishi da wahala a cikin zuciyata.
9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
Dukan bukatata tana a shimfiɗe a gabanka, ya Ubangiji; ajiyar zuciyata ba ta ɓoyuwa daga gare ka.
10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
Zuciyata na bugu, ƙarfina kuma ya ƙare, har ma haske ya rabu da idanuna.
11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
Abokaina da maƙwabtana sun guje ni saboda miyakuna; maƙwabtana ba sa zuwa kusa.
12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
Waɗanda suke neman raina sun sa tarkonsu, waɗanda suke so su cuce ni suna zance lalatar da ni; yini sukutum suna ƙulla mini maƙarƙashiya.
13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
Ni kamar kurma ne, wanda ba ya ji, kamar bebe, wanda ba ya iya buɗe bakinsa.
14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
Na zama kamar mutumin da ba ya ji, wanda bakinsa ba ya iya ba da amsa.
15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
Na dogara gare ka, ya Ubangiji; za ka amsa, ya Ubangiji Allahna.
16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
Gama na ce, “Kada ka bar su su yi farin ciki a kaina ko su yi kirari a kaina sa’ad da ƙafata ta yi santsi.”
17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
Gama ina gab da fāɗuwa, kuma cikin azaba nake kullum.
18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
Na furta laifina; na damu da zunubina.
19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
Da yawa ne masu gāba da ni da ƙarfi; waɗanda suke kina ba dalili sun yi yawa.
20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
Waɗanda suke sāka alherina da mugunta, suna cin zarafina sa’ad da nake bin abin da yake daidai.
21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
Ya Ubangiji, kada ka yashe ni; kada ka yi nesa da ni, ya Allahna.
22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
Zo da sauri ka taimake ni, Ya Ubangiji Mai Cetona.
